پديد آورندگان :
سوري، رحمن نويسنده , , رنجبر، كيا نويسنده كارشناس ارشد دانشگاه تهران Ranjbar, Kiya , جعفرپور، شقايق نويسنده ,
چكيده فارسي :
اين پژوهش با هدف مقايسه تاثير پاسخ وابسته به تعداد جلسات تمرين در هفته بر آمادگي جسماني نوجوانان پسر كم تحرك طراحي و مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 48 نفر پسر كم تحرك داوطلب انتخاب و بطور تصادفي به چهار گروه با ميانگين و انحراف استاندارد سن، گروههاي دو جلسه اي ( 12نفر 3/2± 3/13 سال)، سه جلسه‌اي ( 12 نفر، 7/2± 5/13سال)، چهار جلسه اي (12 نفر، 1/3± 7/13 سال) و كنترل ( 12 نفر 4/3± 3/13سال) تقسيم بندي شد. برنامه تمريني گروه دو جلسه در هفته شامل دويدن با شدت 70 – 60 درصد ضربان قلب بيشينه به مدت 35 – 25 دقيقه در هر جلسه و گروه سه جلسه در هفته برنامه دويدن را با همان شدت در زمان 25 – 17 دقيقه در هر جلسه و گروه چهار جلسه در هفته برنامه دويدن را با همان شدت در زمان 15 – 12 دقيقه در هر جلسه اجرا كردند. در هر سه گروه تجربي تمرينات چابكي، انعطافپذيري و استقامت عضلاني اجرا و سعي شد نسبت حجم برنامه ها در مجموع جلسات گروه ها برابر باشد. تجزيه و تحليل ميانگين تغييرات داده ها با استفاده از آناليز واريانس يك سويه با آزمون تعقيبي بن فرني در سطح معني داري (05/0P?) نشان داد. مقادير كاهش وزن، شاخص توده بدن، درصد چربي و اندازه دور كمر فقط در گروههاي تجربي سه و چهار جلسه اي نسبت به كنترل معني دار شد (05/0P?). قدرت انفجاري دست ها، سرعت حركت، استقامت قلبي تنفسي و انعطاف پذيري در هر سه گروه تجربي تفاوت معني داري نسبت به گروه كنترل نشان داد. اما در شاخصهاي تعادل، هماهنگي، قدرت انفجاري پاها، چابكي، استقامت عضلاني عضلات شانه و شكم، تغييرات فقط در گروههاي سه و چهار جلسه‌اي نسبت به گروه كنترل معني دار شد (05/0P?). بطور كلي احتمالا اجراي هر سه برنامه تمريني سازگاري هاي مفيدي را در پي داشته است و تغيير تعداد جلسات تمرين و افزايش آن براي بهبود بعضي متغيرهاي آمادگي جسماني با نقش بيشتر دستگاه عصبي نظير تعادل، هماهنگي، توان انفجاري، چابكي توصيه مي شود. از سوي ديگر در برخي متغيرها نظير انعطاف پذيري تاثير افزايش تعداد جلسات تمرين به سازگاري بيشتر منجر نميشود.
چكيده لاتين :
In recent years, the interaction effects between duration and number of session per week was attractive for health investigators. According to this idea, the purpose of present study is a randomized trial to compare the effects of training dose response on fitness variable in sedentary adolescence boys. 48 students voluntarily were randomized to four groups with mean SD of age included: two session groups (2S): N=12, 13.3 2.3 years, three session groups (3S): N=12, 13.5 2.7 years, four session groups (4S) : N=12, 13.7 3.1 years, and control group (CG) : N=12, 13.3 3.4 years. 2S training program included running with 60 -70 HRmax, 25-35 min and 3S training group preformed 17-25 min running with same intensity, 4S training group preformed 12-15 min running with same intensity for 12 weeks. Physical fitness variables which performed in training programs include muscular endurance, flexibility and agility. Data analyzed by one ways of ANOVA and Benfroni post hoc test showed that: hand power, speed, cardio respiratory, flexibility variables had improved significantly (P?0.05) at three experimental groups. But in balance, coordination, power, agility, muscle endurance variables had improved significantly (P?0.05) at three and four session groups rather than control group. In whole, performing two training programs had useful adaptation and changing the number of session has affected on only improvement rate, but in case of agility, the effect of changing in number of session was more than whole training duration per week. In whole, performing three training programs had useful adaptation and changing the number of session has affected on only improvement rate, but in some cases such as balance, coordination, power, agility had needed to exercise with session more, and increase of training sessions don’t have any effect on flexibility.
