اثر مصرف خوراكي ميوه خارخاسك بر برخي شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو در مغز موش صحرايي ديابتي

The Effect of Oral Feeding of Tribulus Terrestris Fruit on Some Markers of Oxidative Stress in the Brain of Diabetic Rats

مقدمه: ديابت قندي در دراز مدت موجب تشديد استرس اكسيداتيو شده و فعاليت سيستم دفاع آنتي‌اكسيدان را كاهش مي‌دهد. با توجه به اهميت اين عوامل در بروز برخي بيماري‌هاي عصبي و با در نظر گرفتن خاصيت ضدديابتي و آنتي‌اكسيدانتي خارخاسك، هدف از انجام اين مطالعه ارزيابي اثر تجويز خوراكي اين گياه بر سطح بافتي برخي ماركرهاي پراكسيداسيون ليپيدي و استرس اكسيداتيو در بافت مغز موش‌هاي صحرايي ديابتي است. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، موش‌هاي صحرايي به 4 گروه كنترل، گروه كنترل تحت تيمار با خارخاسك، گروه ديابتي و گروه ديابتي تحت تيمار با خارخاسك تقسيم شدند. براي ديابتي كردن موش‌ها از استرپتوزوتوسين به ميزان 60 ميلي‌گرم بر كيلوگرم (داخل صفاقي) استفاده شد. دو گروه تحت تيمار با گياه نيز پودر اين گياه مخلوط شده با غذاي استاندارد موش را با نسبت وزني 3% به مدت 5 هفته دريافت نمودند. سطح مالون دي‌آلدييد و نيتريت و ميزان فعاليت سوپراكسيد ديس موتاز بافت مغز در پايان كار اندازه‌گيري شد. نتايج: موش‌هاي ديابتي افزايشي معني‌داري در سطح بافتي مالون دي‌آلدييد (01/0p < ) و نيتريت و نيترات (01/0p < ) و كاهشي غيرمعني‌داري در فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديس‌موتاز نشان دادند و درمان با خارخاسك ميزان مالون دي آلدييد (01/0p < ) و نيتريت (05/0p < ) را به صورت معني‌داري كاهش داد و فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديس‌موتاز در موش‌هاي ديابتي تيمار شده به طور غيرمعني‌داري در مقايسه با گروه ديابتي افزايش نشان داد. نتيجه‌گيري: تجويز خوراكي خارخاسك مي‌تواند برخي شاخص‌هاي پراكسيداسيون ليپيدي و استرس اكسيداتيو در بافت مغز را در موش‌هاي صحرايي ديابتي كاهش دهد و در جلوگيري از برخي بيماري‌هاي عصبي ناشي از تشديد استرس اكسيداتيو مي‌تواند موثر باشد.

Introduction: Chronic diabetes mellitus in the long run accompanies enhanced oxidative stress burden and decreases activity of antioxidant defense system. Due to significant role of these factors in development of some neurological disorders and with regard to antidiabetic and antioxidant effect of Tribulus terrestris (TT), this study was conducted to evaluate the effect of its oral administration on brain tissue level of some markers of lipid peroxidation and oxidative stress in diabetic rats. Methods: In this experimental study, rats were divided into 4 groups, i.e. control, TT-treated control, diabetic, and TT-treated diabetic groups. For induction of diabetes, streptozotcin (STZ) was intraperitoneally administered (60mg/Kg). In addition, TT-treated groups received TT mixed with standard pelleted food at a weight ratio of 3% for 5 weeks. Level of malondialdehyde (MDA) and nitrite as well as activity of superoxide dismutase (SOD) in brain tissue were measured at the end of the study. Results: Diabetic rats showed a significant increase in tissue level of MDA (p < 0.01) and nitrite (p < 0.01) and a non-significant reduction of SOD activity. Furthermore, TT treatment significantly reduced level of MDA p < 0.01) and nitrite (p < 0.05). Also, SOD activity in treated-diabetic group was non-significantly higher as compared to diabetics. Conclusion: Chronic oral treatment with TT could attenuate some markers of lipid peroxidation and oxidative stress in brain tissue in diabetic rats which this could possibly prevent some neurological disorders due to enhanced oxidative stress.