تاثير يك برنامه 10 هفته اي تمرينات اصلاحي منتخب بر ناهنجاري كايفوز وضعيتي

The Effect of a 10-Week Selected Corrective Exercise Program on Postural Thoracic Kyphosis Deformity

عارضه كايفوز، يكي از رايج ترين ناهنجاري هاي وضعيتي و از علل مهم تاثيرگذار بر پاتولوژي يك چهارم فوقاني بدن است كه متخصصان اغلب با تجويز تمرينات اصلاحي رايج (براساس تيوري هاي كندال)، مبتلايان را مديريت مي كنند. با وجود اين، شواهد علمي معتبر در زمينه ميزان اثربخشي مطلوب اين تمرينات، اندك است. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير يك برنامه 10 هفته اي تمرينات اصلاحي منتخب (رايج) بر ناهنجاري كايفوز وضعيتي بود. به اين منظور، 20 فرد (10مرد و 10زن) داراي ناهنجاري كايفوز وضعيتي بزرگ تر از 42 درجه با ميانگين سني 55/1±93/20 سال، وزن 32/12±37/62 كيلوگرم و قد 72/10±62/170 سانتي متر به صورت هدفمند انتخاب شدند تا در برنامه تمرينات اصلاحي شركت كنند. از خط كش منعطف براي اندازه گيري ميزان زاويه كايفوز آزمودني ها استفاده شد و ميانگين آن در پيش آزمون و پس آزمون به ترتيب برابر با 67/2±27/46 و 06/2±14/42 به دست آمد. يافته هاي تحقيق با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و مقايسه اي (آزمون آماري تي زوجي) تجزيه و تحليل شد و نتايج نشان داد كه با وجود كاهش معنادار ميزان زاويه كايفوز آزمودني ها پس از شركت در برنامه تمرينات اصلاحي، اين تمرينات از اثربخشي مورد انتظار برخوردار نيستند كه به نظر مي رسد اين مسيله ناشي از تاكيد بر تمرينات اصلاحي موضعي و عدم توجه به ديگر ناهنجاري هاي مرتبط با عارضه كايفوز است.

Thoracic kyphosis is one of the most common postural deformities and an important reason influencing upper quarter pathologies. Specialists routinely use common corrective exercises (based on Kandal theories) to manage patients. However, the scientific evidence that supports the proper effectiveness of these exercises is lacking. The aim of this study was to investigate the effect of a 10-week common corrective exercises program on postural thoracic kyphosis deformity. For this purpose, 20 subjects (10 males, 10 females) with postural thoracic kyphosis > 42? (mean age, weight and height of the samples were 20.93±1.55 years, 62.37±12.32 kg, and 170.62±10.72 cm respectively) were selected as the sample using purposive sampling method to participate in this program. Thoracic kyphosis angle was measured by a flexible ruler. The mean at pretest was 46.27±2.67 and posttest was 42.14±2.06. Paired sample t test was used to analyze the data. The findings demonstrated that although the angle of thoracic kyphosis decreased after the program, this result was not high-effective and it seems that it is due to an emphasis on local corrective exercises and inattention of the other postural deformities correlated with thoracic kyphosis.