تاثير سرمايه اجتماعي بر سلامت عمومي در ايران

The Investigation of Relationship between Social Capital and Public Health in Iran

در اين مطالعه رابطه بلندمدت سرمايه اجتماعي و سلامت عمومي در ايران در دوره 1355 تا 1386 بررسي شده است كه از ميزان مرگ و مير كودكان زير 5 سال به عنوان شاخص منفي سلامت در جامعه و از نابرابري در توزيع درآمد (ضريب جيني) به عنوان شاخص كاهش سرمايه اجتماعي استفاده شده است. براي برآورد مدل از روش اقتصادسنجي خودرگرسيوني با وقفه هاي توزيع شونده (ARDL) استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهد كه نابرابري در توزيع درآمد در بلندمدت بر ميزان مرگ و مير كودكان زير 5 سال تاثير مثبت و معناداري داشته است. به عبارت ديگر رابطه مثبت و معناداري بين سرمايه اجتماعي و سلامت عمومي وجود دارد. همچنين به وجود رابطه همگرايي بين متغيرها تاييد شده است. بررسي آزمون پايداري مدل هاي برآورد شده نيز وجود پايداري ضرايب را در بلندمدت نشان مي دهد. لذا با توجه به نتايج به دست آمده، به منظور دستيابي به وضعيت مطلوب تر سلامت عمومي در جامعه، توجه به بازتوزيع درآمد (كاهش نابرابري) ضروري به نظر مي رسد.

The main objective of this paper is to investigate the relationship between social capital and public health for Iran during the period of 1976-2007. For this purpose, we used the mortality as negative proxy of health and Gini coefficient as negative proxy of social capital. Also for estimate the model we used ARDL approach. The results of model estimation reveal that inequity of income distribution has positive and significant effect on mortality. In other words, there is positive and significant relationship between social capital and health. Also there is convergence between variables. With respect to the results of this study, in order to achieve better health status in the community, there distribution of income (Reducing in equalities) seems to be necessary.