مقايسه اثربخشي داروهاي آونكس، ربيف و بتافرون برميزان ناتواني حركتي (EDSS) و ميزان عود بيماري در مبتلايان به مالتيپل اسكلروزيس

Comparing the efficacy of Avonex, Rebif and Betaferon in motor disability (Expanded Disability Status Scale) and relapsing rate of multiple sclerosis patients

سابقه و هدف: مالتيپل اسكلروزيس بيماري مزمن التهابي خودايمني سيستم اعصاب مركزي است كه با دميلينيزاسيون اين مناطق مشخص مي شود و يكي از علل منجر به ناتواني در افراد جوان مي باشد. هدف از اين مطالعه مقايسه‌ اثربخشي‌ سه‌ داروي آونكس (AVonex)، ربيف (Rebif) و بتافرون (Betaferon) بر ناتواني‌ حركتي‌ (EDSS) بيماران‌ مبتلا به ‌مالتيپل‌ اسكلروزيس‌ مي باشد. روش بررسي:در اين كارآزمايي، 126 بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس بر اساس داروهاي دريافتي خود به 3 گروه تقسيم شدند. گروه اول (60 نفر) آونكس، گروه دوم (36 نفر) ربيف و گروه سوم (30 نفر) بتافرون براي 24 ماه دريافت كردند. نمرهEDSS اوليه و نهايي و ميزان عود بيماري در سه گروه مقايسه شد. يافته ها: ميانگين سني بيماران 62/8±11/31 سال بود و2/80 درصد بيماران زن بودند. اختلاف ميانگين نمرات EDSS اوليه و نهايي در هر يك از سه گروه درماني تفاوت معني داري را نشان داد (05/0 > P). ميانگين تغييرات نمرات EDSS در سه گروه آونكس، بتافرون و ربيف به ترتيب 38/1، 30/1و 45/1بود (NS). اختلاف ميانگين عود حملات بيماري در قبل و بعد از درمان، در هر يك از دو گروه آونكس و بتافرون از نظر آماري معني دار نبود (NS)، اما در گروه ربيف تفاوت معني داري مشاهده شد (05/0 > P). ميانگين كاهش عود بيماري در سه گروه درماني آونكس، بتافرون و ربيف به ترتيب 69/0، 60/0و 25/1 بود (NS). نتيجه گيري: درمان با سه داروي آونكس، ربيف و بتافرون ناتواني حركتي (EDSS) را در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس كاهش مي دهد، اما بين سه دارو تفاوت معني داري در كاهش ناتواني وجود ندارد. از طرفي داروي ربيف نسبت به دو داروي ديگر تاثير بيشتري بركاهش عود حملات دارد، هر چند تفاوت معني داري در كاهش عود بيماري بين سه دارو وجود نداشت.

Background: Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune inflammatory demyelinating disease of the central nervous system (CNS) that is a leading cause of disability in young adults. The aim of the present study was to compare the relative efficacies of Avonex, Rebif and Betaferon in EDSS and relapsing rate in MS patients. Materials and methods: 126 patients with multiple sclerosis were randomly allocated to the three treatment groups. The first group received Avonex (47.6%), the second group received Rebif (28.5%), and the third group received Betaferon (23.8%). For all patients, first and final EDSS and relapsing rate was assessed. Results: The mean age of patients was 31.1±8.6 years and 80.2% of patients were female. Differences between mean of first and final EDSS were statistically significant in three groups (p < 0.05). The mean of EDSS score changes in Avonex, Betaferon and Rebif groups were 1.38 (31.2%), 1.30(24.3%) and 1.45(30.7%) (NS). In Avonex and Betaferon groups, the difference between attack of MS disease before and after treatment was significant (p < 0.05), however, the difference in Rebif group was not significant (NS). The mean decrease relapse of MS disease in Avonex, Betaferon and Rebif groups were 0.69(40.1%), 0.60(42.8%) and 1.25(62.5%) (NS). Conclusion: Treatment with these three drugs has significantly reduced EDSS score, however, relapsing rate was significantly decreased in Rebif group.