ريسك سيستماتيك و محافظه كاري مشروط

Systematic Risk and Conditional Conservatism

اين مقاله به بررسي اثر ريسك سيستماتيك بر محافظه كاري حسابداري مي پردازد. در اين نوشتار استدلال مي شود كه در شركت هايي با ريسك سيستماتيك بالاتر، مديران انگيزه بيشتري دارند تا شناسايي اخبار بد را به اميد اخبار خوب آينده به تعويق بيندازند. همچنين اين شركت ها، از جانب سرمايه گذاران و حسابرسان با تقاضاي كمتري براي محافظه كاري روبه‎رو هستند. در اين پژوهش براي اندازه گيري ريسك سيستماتيك، از بتاي مدل CAPM و براي اندازه گيري محافظه كاري حسابداري، از مدل بال و شيواكومار (2006) استفاده شده است. بر اساس اين فرضيه ها و با استفاده از 681 مشاهده (75 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران) طي دوره زماني سال هاي 1380 تا 1390، اين نتيجه حاصل شد كه ميان ريسك سيستماتيك و محافظه كاري حسابداري، ارتباط منفي معناداري وجود دارد. هنگامي‎كه عوامل تعيين كننده محافظه كاري كنترل شدند، پايداري رابطه بين ريسك سيستماتيك و محافظه كاري حسابداري مورد تاييد قرار گرفت. همچنين با استفاده از آزمون نمونه هاي اخبار خوب و بد به‎طور جداگانه، مشخص شد اثر ريسك سيستماتيك بر محافظه كاري، از به تعويق افتادن شناسايي اخبار بد و نه از تسريع در شناسايي اخبار خوب ناشي شده است.

This paper examines the effect of systematic risk on accounting conservatism. The idea is that in firms with higher systematic risk, managers have higher incentives to delay the recognition of bad news in the hope of future good news. They also face less demand for conservatism from investors and auditors. In this paper, for measuring systematic risk and accounting conservatism, we used Beta from CAPM model and Ball and Shivakumar (2006) model, respectively. Consistent with these arguments, we find a significant and negative association between systematic risk and accounting conservatism using 681 observations (75 firms) from 1380 to 1390. When known determinants of conservatism were controlled, robustness of this association was affirmed. Furthermore, examining the bad news and good news samples separately reveals that the effect of systematic risk on conservatism is likely to originate from delaying the recognition of bad news rather than accelerating the recognition of good news.