مقايسه تمرين‌هاي اختصاصي ثبات‌دهنده كمر با تمرين‌هاي متداول، در كاهش درد و ناتواني در بيماران مبتلا به اسپونديلوليزيس و اسپونديلوليستزيس

Comparison of lumbar specific stabilization exercises and general exercises in reducing pain and disability in patients with spondylolysis and spondylolisthesis

زمينه و هدف: تمرين‌هاي ساب‌ماگزيمال عضلات ثبات‌دهنده كمر، سبب كاهش درد و ناتواني بيماران با كمر درد مكانيكي مي‌شوند، اما اثر آنها در بيماراني كه ثبات سگماني به مخاطره افتاده، به‌ندرت مطالعه شده است. هدف از اين مطالعه، مقايسه تمرين‌هاي اختصاصي عضلات ثبات‌دهنده كمر با تمرين‌هاي متداول، در كاهش درد و ناتواني در افراد مبتلا به اسپونديلوليزيس و اسپونديلوليستزيس بود. روش تحقيق: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي كنترل‌شده يك‌سوكور، در سال 1388 در زاهدان انجام شد. 24 بيمار مبتلا به اسپونديلوليزيس و اسپونديلوليستزيس، به صورت تصادفي در يكي از دو گروه تمرين‌هاي ثبات‌دهنده (12 نفر) و متداول (12 نفر) قرار گرفتند. درد با مقياس ديداري درد، زاويه گودي كمر با خط‌كش انعطاف‌پذير، دامنه حركتي فلكسيون كمر با آزمون تغييريافته شوبر و شدت ناتواني با شاخص ناتواني اسوستري قبل و پس از درمان اندازه‌گيري گرديدند. برنامه تمرين براي هر دو گروه شامل 24 جلسه تمرين طي 12 هفته، هر هفته 2 جلسه و هر جلسه حدود نيم ساعت بود. داده‌ها پس از ورود به نرم‌افزار SPSS (ويرايش 17)، با استفاده از آزمون هاي آماريكولموگروف اسميرنوو، لوين، تي‌مستقل و تي‌زوجي در سطح معني‌داري 05/0P < تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين درد در گروه ثبات‌‌دهنده از 5/2±1/6 به 5/2±7/2 (0001/0 > P) و در گروه متداول از 8/1±3/6 به 3/1±3/3 (003/0=P) كاهش يافت. ميانگين ناتواني در گروه ثبات‌دهنده از 03/9±4/33 به 1/5±12/9 و در گروه متداول 12/6±5/32 به 68/4±52/18 كاهش يافت (0001/0 > P). كاهش درد (012/0=P) و بهبود عملكرد (0001/0 > P) در گروه ثبات‌دهنده نسبت به متداول معني‌دار بود. نتيجه‌گيري: تمرين‌هاي ثبات‌دهنده در كاهش درد و بهبود عملكرد موثرتر از تمرين‌هاي متداول مي‌باشند.

Background and Aim: Submaximal training of lumbar stabilizing muscles decreases both pain and disability in patients with mechanical low back pain. However, these effects have rarely been studied where segmental stability has been compromised. The purpose of the present study was to compare lumbar muscle specific stabilization exercises with general exercises in the reduction of pain and disability in patients with spondylolysis and spondylolisthesis. Materials and Methods: This randomized controlled trial was performed in Zahedan in 2009. Twenty-four patients with spondylolysis and spondylolisthesis were randomly assigned to either a stabilization (n=12) or a general exercise group (n=12). Before and after intervention, the extent of pain was assessed through Visual Analogue Scale (VAS), lumbar lordosis using a flexible ruler, range of lumbar flexion applying Modified Schober test, and disability severity by means of Oswestry Disability Index (ODI). A 24 thirty minute session exercise program lasting for 12 weeks, twice a week, were performed by both groups. The obtained data was fed into SPSS software (V:17) using statistical tests culmograph smear novo, Levin, independent T and paired T. at the significant level of P < 0.05. Results: Mean pain decreased from 6.1±2.5 to 2.7±2.5 in the stabilization group (P < 0.0001) and from 6.3±1.8 to 3.3±1.3 in the general group (P=0.003). Besides, mean disability decreased from 33.4±9.03 to 9.12±5.1 in the stabilization group and from 32.5±6.12 to 18.52±4.68 in the general group (P < 0.0001). Pain reduction (P=0.012) and function improvement (P < 0.0001) was significant in stabilization group compared with the general one. Conclusion: The results showed that stabilization exercises are more effective than the general ones in decreasing pain and improving function.