بررسي وزن در شعر سيمين بهبهاني

A Study of Rhythm in the Verses of Simin Behbahani

نوگرايي و دگرگوني در شعر كه به پيدايش شيوه‌هاي نو در سرودن شعر معاصر منجرگرديد، شاعران كلاسيك را هم در جست‌وجوي شيوه‌هايي براي نوگرايي در شعر كهن به تكاپو انداخت. در اين ميان سيمين بهبهاني در سرودن غزل نو، با مشخصه‌ي كشف و بهره‌گيري از وزن‌هاي جديد در شعر شناخته مي‌شود. اين نوشتار، با نگاهي نقادانه به شعر و نظريات او، تلاش دارد چگونگي كشف و بهره‌گيري او از وزن‌هاي تازه را در مجموعه‌ي خطي ز سرعت و از آتش بررسي كند. براساس نتايج اين پژوهش، سيمين بهبهاني، با هدف آشنايي زدايي و هنجارگريزي، با بهره گيري از رابطه‌ي آهنگين و تناسب ميان واژگان در زبان فارسي، ناخودآگاه، هم‌سوي آفرينش وزن هاي تازه، بسياري از وزن هاي ثقيل و كم كاربرد شعر فارسي را جاني دوباره بخشيده است.

Modernization and change in the Persian verse cause to the rise of a new type of poetry (Shar e- naw). At the same time classical poets try to find out the methods which change the poem’s themes and forms. Simin Behbahhani is a well known poetess for this method. She tries to use new rhythms in her poems. This writing tries to survey the fact of her new rhythms. According to the results of this study, taking advantage of the melodical relations and agreements between the words in the Persian language, simin behbahani, unintentionally has revived much of the heavy and low frequency of rhythm in Persian verses with the creation of new rhythms of verse, in order to arrive at defamiliarization. Key Words: Rhythm, Almojjam, Ghazal, Simmin Behbahani, Modernization, Defamiliarization.