معرفي فهرست، شكل زيستي و گونه‌هاي در معرض خطر منطقه شكار ممنوع كركس

The flora, life form and endangered species of karkas hunting prohibited region, Isfahan, iran

بررسي فلوريستيك هر منطقه از اهميت بالايي برخوردار است، زيرا فهرست فلوريستيك شناسنامه‌اي براي هر منطقه است كه وجود گياهان و وضعيت آنها را نشان مي‌دهد. منطقه شكار ممنوع كركس به مساحت 92193 هكتار در قسمت مركزي استان اصفهان واقع گرديده است. هدف از اين مطالعه معرفي فهرست، شكل زيستي و گونه‌هاي در معرض خطر منطقه شكار ممنوع كركس مي‌باشد. عمليات برداشت ميداني در سال 1385 در منطقه اجرا شد. ابتدا با استفاده از نقشه‌هاي توپوگرافي 1:50000 منطقه، محدوده اراضي منطقه روي نقشه ترسيم شد. سپس با جمع‌آوري گونه‌هاي گياهي موجود در منطقه، تهيه فهرست گونه‌هاي منطقه انجام شد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه در اين منطقه 278 گونه گياهي متعلق به 198 جنس و 49 خانواده گياهي مي‌رويند. بر اساس اين مطالعه، خانواده Asteraceae با تعداد 28 جنس و 49 گونه بيشترين گونه‌ها را دارا مي‌باشد. بر اساس شكل زيستي رانكياير به ترتيب 8/51 درصد گونه‌ها همي‌كريپتوفيت، 2/17 درصد تروفيت، 9/16 درصد گونه‌ها كامفيت، 9/7 درصد گونه‌ها فانروفيت، 7/5 درصد گونه‌ها ژيوفيت و يك گونه نيمه انگل در منطقه مي‌رويد. در منطقه شكار ممنوع كركس 99 گونه گياهي دارويي و صنعتي وجود دارد كه متعلق به 89 جنس و 37 خانواده مي‌باشد. در فهرست خانواده‌هاي Asteraceae و Lamiaceae هر كدام با 1/14 درصد بيشترين تعداد گونه‌‌هاي دارويي را به خود اختصاص داده‌اند. در منطقه مورد مطالعه 11 گونه آسيب‌پذير(Vu) و 44 گونه با خطر كمتر(LR) وجود دارد. همچنين بررسيها نشان مي دهد بيشتر گونه‌هاي موجود در منطقه را گونه‌هاي دايمي تشكيل مي‌دهند كه نشان‌دهنده سازگاري گونه‌‌هاي چندساله به شرايط آب و هوايي و ادافيكي منطقه مي‌باشد.

Floristic studies of any regions have high importance, because the floristic list is an exploration document to identify the existent species and consequently the potential of the area. Karkas hunting prohibited region has 92193 ha area and is located at the central part of Isfahan province. The aim of study was introducing the flora, life forms and endangered species of the studied area. Field data collections were conducted during the year 2006. First of all the site boundary was stated on topographic map with scale of 1:50,000. The second step was plant specimens’ collecting and their identification according to the flora which the finalized record was the floristic list of the studied region. The results prove the presence of 278 plant species belonging to 198 genus and 49 families. The Asteraceae with 28 genus and 49 species has the highest species diversity between other families. According to Raunkiaer’s life form criteria, hemicryptophytes 51.8%, therophytes 17.2%, chamaephytes 16.9%, phanerophytes 7.9% and geophytes has 5.7% of the total present species in the studied region. Also there is only one semi-parasite species from Family Loranthaceae There are about 99 medicinal and industrial species belong to 89 genus and 37 families. Each of the Asteraceae and Lamiaceae families has 14.1% of the medicinal plant species of the studied area which their numbers exceed to 14 species in each above named families. There are about 11 species of Vulnerable and 44 species of Lower Risk. As well most of the species are perennial and confirms the species adaptabilities to climatic and edaphic conditions of the studied area.