بررسي تاثيرات روزه داري بر هوش هيجاني طلاب حوزه علميه شهرستان شهركرد

The effect of fasting on emotional intelligence in clergies in Shahrekord seminary

زمينه و هدف: اصطلاح هوش هيجاني به منظور بيان كيفيت و درك احساسات افراد، همدردي و توانايي اداره ي مطلوب خلق و خو بكار برده مي شود. از آنجا كه اثرات مفيد روزه داري در ماه رمضان بر ابعاد رواني انسان هر روز بيش از پيش مشخص مي شود، هدف از اين مطالعه تعيين تاثيرات روزه داري بر ميزان هوش هيجاني و مولفه هاي آن مي باشد. روش بررسي: مطالعه حاضر در زمره تحقيقات كوهورت خود كنترلي از نوع آينده نگر است كه در ماه رمضان 1389 با شركت 32 نفر از طلاب مرد روزه دار حوزه علميه شهرستان شهركرد و به روش داوطلبانه در دسترس انجام گرفت. مقادير هوش هيجاني با 15 خرده مقياس توسط پرسشنامه بار-ان (Bar-On) در 3 مرحله (يك هفته قبل، پايان و يك ماه پس از ماه رمضان) اندازه گيري و با استفاده از آزمون آماري آناليز واريانس سنجش تكرار شده، تحليل مقايسه هاي چندگانه انجام گرديد. يافته ها: مطابق نتايج ميانگين هوش هيجاني در 3 مرحله متفاوت (001/0 > P) و بيشترين مقدار آن در مرحله دوم (پايان ماه رمضان) مشاهده گرديد (51/8 ± 59/125) .به جز در مورد خرده مقياس استقلال در ساير مولفه ها، تفاوت معني داري بين 3 مرحله انجام آزمون وجود داشت (05/0 > P) و مولفه هاي خودشناسي، كنترل تكانش، مسيوليت پذيري و همدلي در مرحله دوم افزايش يافتند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه روزه داري مي تواند يكي از عوامل تاثير گذار در ميزان هوش هيجاني در روزه داران باشد ولي با اين حال نتيجه گيري دقيق در باره ي رابطه بين روزه داري و هوش هيجاني و شناخت و آگاهي از فرآيندهاي زيربنايي تاثيرگذار بر اين رابطه مستلزم انجام تحقيقات بيشتر است.

Background and aims: The term “emotional intelligence” is referred to the quality of understanding people’s emotions, sympathizing with other people, and the ability to manage temperament efficiently. Since useful effects of Ramadan fasting on human’s psychological aspects are increasingly being confirmed, this research aims to examine fasting effect on emotional intelligence and its parameters. Methods: This prospective, self-control, cohort study was conducted on 32 volunteer male students of Shahrekord Seminary enrolled based on available method in Ramadan of 2010. Emotional intelligence was evaluated according to 15 subscales using BAR-ON questionnaire in three steps (one week prior to, at the end of, and after Ramadan), and the data were analyzed by repeated measures ANOVA test. Results: The mean emotional intelligence in the three steps was different (P < 0.001), and the highest value (125.59 ± 8.51) was obtained for the second step. Except for independence, in other subscales, there were significant differences among the steps (P < 0.05), and self-awareness, responsibility, empathy, and mental pressure tolerance underwent an increase in the second step (at the end of Ramadan). Conclusion: According to the results of this study, fasting could be one of the factors influencing emotional intelligence. However, more research on fasting association with emotional intelligence and awareness of the underlying processes which affect this association is needed to arrive at a definite conclusion.