بررسي تنوع ژنتيكي ارقام توتون دسته بارلي و ويرجينيا با استفاده از چند شكلي طولي قطعات تكثيري

Investigation of genetic diversity of Barley and Virginia tobacco varieties using Amplified Fragment Length Polymorphism

چكيده با توجه به اهميت توتون از نظر اقتصادي و نقش آن به عنوان يك گياه مدل در پژوهش هاي مولكولي در پژوهش حاضر به بررسي ميزان شباهت ژنتيكي 50 ژنوتيپ توتون از دو دسته بارلي و ويرجينيا پرداخته شد. به منظور تعيين ژنوتيپ از 21 تركيب آغازگري نشانگر AFLP استفاده شد. از تعداد كل 480 نوار ايجاد شده، با تعداد متوسط 76/17 نوار در هر تركيب، 373 نوار چندشكل بودند. با توجه به ميانگين درصد چندشكلي بالا (45/77 درصد) مي توان انتظار داشت بتوان براي شناسايي تنوع ژنتيكي موجود در ارقام از اين نشانگر به عنوان ابزاري قدرتمند در برنامه هاي اصلاحي توتون استفاده نمود. بررسي ضرايب ژنتيكي جاكارد نشان داد ژنوتيپ هاي Badisher Burley E، Pennbel69، R9 و Coker 176 واجد بالاترين فاصله ژنتيكي از بقيه ژنوتيپ ها هستند. لذا، به نظر مي رسد بتوانند در برنامه هاي اصلاحي از جمله هيبريداسيون و تشكيل جمعيت-هاي در حال تفرق براي مكان يابي QTL ارزشمند باشند. نتايج تجزيه واريانس مولكولي نيز 4 درصد از كل تنوع ژنتيكي موجود در بين ژنوتيپ ها را تنوع بين دو دسته بارلي و ويرجينياي گرمخانه اي برآورد نمود و 96 درصد از تنوع موجود را در درون دسته ها نشان داد. همچنين بررسي آماره هاي تنوع ژنتيكي نشان داد تركيبات آغازگري E060-M160، E070-M140، E070-M150 و E070-M160، E080-M160، E080-M150، E100-M140 و E100-M150 دركل به عنوان قدرتمندترين نشانگرها از بين كل تركيبات آغازگري در ارزيابي و تشخيص روابط بين ژنوتيپ هاي توتون مورد مطالعه هستند و مي توانند در ساير پژوهش هاي توتون مورد توجه قرار گيرند.

Abstract Considering the economic importance of tobacco and its role as a model plant in molecular researches, in the present study, 50 tobacco genotypes from Barley and Virginia group were evaluated. In order to determine of genotype, 21 primer combinations of AFLP were used. According to the results, out of 480 total numbers of bands with average of 17.76 bands for each combination, 373 bands showed polymorphic pattern. Due to high polymorphic percentage of used marker (77.45%), it can be expected to consider, this marker as a powerful tool for assessment of genetic diversity in tobacco breeding programs. Investigation of Jaccard’s genetic coefficients revealed Badisher Burley E, Pennbel69, R9 and Coker 176 had the highest genetic distances than the others. Therefore, it seems the genotypes to be useful for breeding programs including hybridization and developing of segregating mapping population. The results of AMOVA showed 4% of the total genetic variation was estimated between two groups of Barley and Virginia flu-cured and 96% was related to within groups. Also diversity statistic revealed primer combinations of E060-M160, E070-M140, E070-M150, E070-M160, E080-M150, E080-M160, E100-M140 and E100-M150 were the most powerful markers in the evaluation and identifying of relationships among tobacco genotypes that can be considered in the other related studies.