مقايسه ظرفيت آنتي اكسيداني تام و پروكسيداسيون ليپيدي بزاق در بيماران مبتلا به آفت راجعه دهاني با افراد سالم

Comparison of Salivary Total Antioxidant Capacity and Lipid Peroxidation in Patients with Recurrent Aphthous Stomatitis and Healthy Persons

خلاصه سابقه و هدف: آفت راجعه دهاني يكي از شايعترين بيماريهاي مخاط دهان با پاتوژنز ناشناخته مي باشد. راديكالهاي آزاد ممكن است نقش مهمي در پاتوژنز آفت راجعه دهاني ايفا كنند. هدف از اين مطالعه بررسي استرس اكسيداتيو و سيستم آنتي اكسيداني در نمونه بزاق بيماران با آفت راجعه دهاني در مقايسه با افراد سالم مي باشد. مواد و روشها: در اين مطالعه مورد- شاهدي 20 بيمار مبتلا به آفت راجعه دهاني (گروه مورد) و 20 فرد سالم (گروه كنترل) كه از لحاظ سن و جنس همسان شده بودند، انتخاب گرديدند. بزاق غير تحريكي بيماران مبتلا به آفت، در مرحله زخمي و افراد سالم جمع آوري شد. ظرفيت تام آنتي اكسيداني و MDA(Malondialdehyde) بزاق افراد دو گروه به ترتيب توسط روش FRAP (Ferric reducing antioxidant power) و (Thiobarbituric Acid Reactive Substance) TBARS مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. يافته ها: ميانگين و انحراف معيارMDA بزاق درگروه مورد M? 092/0±526/0 و در افراد گروه كنترل M? 061/0±232/0 بود (0001/0 > p). ميانگين و انحراف معيار ظرفيت تام آنتي اكسيداني بزاق در گروه مورد M? 509/113±60/542 و در گروه كنترل M? 303/131±30/619 بود و ميان دو گروه، اختلاف معني داري ديده نشد. در افراد گروه مورد و كنترل با افزايش ميزان MDA, ميزان ظرفيت آنتي اكسيداني تام كاهش يافت (022/0p=، 36 /0r=-). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه در بيماران با آفت دهاني، ميزان اكسيدان افزايش مي يابد و ظرفيت آنتي اكسيداني تام تغيير نمي كند.

ABSTRACT BACKGROUND AND OBJECTIVE: Recurrent aphthous stomatitis (RAS) is recognized as one of the most common oral mucosal diseases without known pathogenesis. Free radicals can play an important role in the pathogenesis of RAS. The aim of this study was investigation of salivary oxidative stress and antioxidant system of patients with oral aphthae in compared to healthy individuals. METHODS: In this case-control study, 20 patients with RAS (case group) and 20 age and gender-matched healthy subjects (control group) were selected. Unstimulated saliva of the RAS patients in ulcerative stage and healthy subjects was collected. Salivary TAC (total antioxidant capacity) and MDA (malondialdehyde) of two groups were investigated and compared using FRAP (ferric reducing antioxidant power) and TBARS (thiobarbituric acid reactive substance) methods respectively. FINDINGS: The mean and standard deviation of salivary MDA in case group was 0.526± 0.092 ?M and in control group was 0.232±0.061 ?M (p < 0.0001). The mean and standard deviation of salivary TAC in case group was 542.60±113.509 ?M and in control group was 619.30±131.303 ?M. No significant difference in the level of TAC was found between the two groups. TAC was reduced in case and control groups in line with increase in the level of MDA (p=0.022, r= -0.36). CONCLUSION: The results of this study show that oxidant level increases and TAC does not change in RAS patients.