جنبش مقاومت و تهاجم شوروي به افغانستان در سال هاي 89-1979

AFGHANISTAN’S RESISTANCE MOVEMENT AGAINST THE SOVIET INVASION, 1979-89

روسها در اواخر دهه 1970 با حمايت مالي و نظامي نتوانستند دولت وابسته به خود را در افغانستان حفظ نمايند و براي حفظ نفوذ خود و تثبيت موقعيت آن، افغانستان را اشغال نمودند. در اين ميان، نيروهاي مقاومت افغان ضمن برخورداري از حمايت بينالمللي و جهان اسلام، براي حفظ استقلال و تماميت ارضي كشورشان به مقابله با شوروي پرداختند. نتيجه يك دهه مقاومت، عقبنشيني ارتش شوروي از افغانستان بود. در مطالعات مربوط به اين موضوع، بيشتر به نقش ايالات متحده و «عربهاي افغان» پرداخته شده است ، اما اين مقاله در نظر دارد ظرفيت مقاومت اين نيروها را در دهه 89-1979 مورد بررسي قرار دهد. فرض مورد نظر مقاله اين است كه مقاومت نيروهاي جهادي بومي افغان در برابر تهاجم شوروي بنياد اصلي مقاومت در اخراج روسها بوده و پشتيباني نظامي ايالات متحده و كشورهاي جهان اسلام اگرچه مهم بوده، اما در سايه اين مقاومت قابل بررسي است.

In the late 1970s, the Soviets could not save their Afghani dependents in power even by providing them huge military and financial aids. As a result, they decided to occupy Afghanistan. Having support from Islamic world and international society, Afghan resistance forces fought against the Soviets to defend their country’s independence and integrity. After a decade of struggle and jihad, they were successful to force the Soviet army leave Afghanistan. Previous research on this subject has emphasized the role of the United States and Afghan Arabs and undermined the role played by the Afghan resistance. This paper intends to study the political and military aspects of the movement. The paper concludes that the Afghan resistance has had a leading role in forcing the Soviets out of the country, and that other factors have had only subsidiary roles.