بررسي تطبيقي نمادينگي عناصر طبيعت در شاهنامه

Symbolism of Nature in Shāhnāmeh: A Comparative Study

اسطوره طبيعت، نماد دوران پيش از دانش و صنعت، و نشان مشخّص روزگارانِ باستان است. طبيعت همواره در پيدايش تحولات مذهبي مردمانِ باستان و به ويژه آريايي‌هاي ساكن ايران و هند، نقشي بي‌بديل داشته است. اعتقاد به قواي طبيعت به مرور زمان در ميان آريايي‌ها، به‌صورت اعتقاد به خدايان مختلف در آمد و كم كم براي عناصري چون خورشيد، ماه، ستارگان و باد، علايمي را اختراع كردند و آنها را قواي خدايي ناميدند. اهميت چهار عنصر آب و آتش و باد و خاك ـ بارزترين مظاهر طبيعت ـ از آن نظر بوده كه بنابر كهن‌ترين عقايد و باورهاي پيشين، اين عناصر نماينده پاكي و سرچشمه زندگي در هستي بوده‌اند. تعمق در شاهنامه مويّد تاثيرپذيري فردوسي و غور و تفحص وي در متون كهن ايران باستان و ملل ديگري چون هند، چين و يونان ـ كه وجوه اشتراك اساطيريِ بسياري با ما دارند ـ است. عناصر طبيعت در شاهنامه، بنياني اساطيري و هويتي منحصر به فرد دارند و صاحب روح هستند كه در جاي جاي داستان، ياريگر قهرمان حماسه‌اند.

The Symbolism of Nature in Sh?hn?meh: A Comparative Study Rah?m R. Kushesh The Assistant Professor of Persian Language and Literature, Urmiyyeh University Am?rRez? A. R. Kaff?sh? The M.A of in Persian Language and Literature, Urumyyeh University The myth of Nature is the symbol of the period that preceded the age of reason and science. The nature has a unique role in the formation of religious thoughts of ancient people, especially, Ary?ans, inhabitants of Iran and India. Aryans, a At first, these people believed in the natural forces, but, in the passage of time as time passed, they invented gods for sun, moon, stars and wind. Also, four elements of wind, water, fire and earth were constitutional, and fundamental powers of anything for them. In the present article, attempt is made to study the myth of Nature and elements of nature in Sh?hn?meh. Keywords: The Myth of Nature, Sh?hn?meh , Wind, Water, Fire and Earth. Email: orbit_e21@yahoo.com