نگاهي تازه به مجازات جرم سقط جنين در حقوق كيفري اسلام و ايران

Study of Abortions Punishment in the Islamic and Iranian Criminal Law

مشهور فقهاي اماميه، دوران حيات جنين را بر اساس معيارهايي مثل «سن جنين»، «علايم تكويني حيات جنين» و «شهادت اهل خبره» به دو مرحله قـبل و بعد از دميـده شـدن روح طبقه بندي نموده اند و بر اين اساس، براي سقط جنين داراي روح در صورت عمدي بودن قصاص و در صورت غيرعمدي بودن ديه كامل در نظر گرفته اند. قانون گذار ايران، نيز با تبعيت از همين نظر در مواد مختلف قانون مجازات اسلامي از جمله مواد 487 و 622 ، براي سقط جنين داراي روح در صورت غيرعمدي بودن، ديه كامل و در صورت عمدي بودن، تحت شرايطي، قصاص پيش بيني كرده است. اين مقاله، مباني علمي و فقهي اين تيوري را به چالش كشيده و معتقد است كه هيچ كدام از معيارهاي ارايه شده براي تشخيص روح و حيات انساني جنين، از اعتبار علمي و فقهي لازم برخوردار نيست؛ در نتيجه نمي توان براي سقط جنين تا قبل از زنده متولد شدن او، قصاص و يا ديه كامل در نظر گرفت.

The Famous Jurisprudents of the Shiahs (Imamiyyah), reling on some criteria such as "the age of the foetus", "the marks of the foetus life creation" and "the testimony of the experts", have classified the period of the foetus life into two party: "the pre-inspiration of the soul (Ruh) period" and "after-soul inspiration period" and upon this classification they have viewed "retaliation (Qisas)" for the voluntary abortion and full blood-money (Diyah) for unintentional one in the soul-inspiration period. The Iranian legislature, accepting this approach, has provided complete diyah for unintentional abortion and retaliation for the intentional one in the soul inspiration period based on articles such as the 487 and 622 of Islamic penal code. This article challenges the scientific-jurisprudentional foundations of this theory and believes that neither of these criteria have scientific validity for distinguishing the soul of the foetus and consequently providing retaliation or complete diyah for foetus before being born living is impossible.