ارتباط كيفيت رژيم غذايي با سندرم متابوليك در نوجوانان: مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران

Diet Quality and its Relationship with Metabolic Syndrome in Adolescents: Tehran Lipid and Glucose Study

مقدمه: نمايه‌ي پيروي از راهنماي رژيم غذايي براي آمريكايي‌ها (Dietary Guidelines for Americans Adherence Index يا DGAI) بر اساس ميزان پيروي از راهنماي رژيم غذايي براي آمريكايي‌ها در سال 2005 و به منظور ارزيابي نقش الگوهاي غذايي در بيماري‌هاي مزمن توسعه يافته است. هدف پژوهش حاضر ارزيابي ارتباط الگوهاي غذايي بر اساس DGAI اصلاح شده با سندرم متابوليك و اجزاي آن در نوجوانان تهراني بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه‌ي مقطعي كنوني 706 نوجوان 10 تا 19 ساله از مرحله‌ي چهارم مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران شركت داده شدند. دريافت‌هاي معمول غذايي با استفاده از پرسش‌نامه‌ي اعتبارسنجي شده‌ي بسامد مصرف خوراك ارزيابي، و امتياز DGAI براي تمام افراد محاسبه گرديد. سندرم متابوليك نيز بر اساس معيارهاي de Ferranti ارزيابي شد. يافته‌ها: شايع‌ترين جز سندرم متابوليك دور كمر بالا بود (8/51%). پس از تعديل اثر متغيرهاي مخدوش‌گر افراد بالاتـرين چارك امتيـاز DGAI نسبت به افراد پايين‌ترين چارك، 36% شانس كلسترول ـ HDL پايين (نسبت شانس=64%، فاصله اطمينـان 95%: 98/0-41/0 و 03/0=P trend) و 50% شانس فشار ‌خـون بالا (نسبت شانس=50%، فاصله اطمينان 95%: 99/0-25/0 و 02/0=P trend) كمتري داشتند. با افزايش امتياز DGAI هيچ تفاوت معني‌داري در شانس افزايش تري‌گليسريد خون، افزايش قند خون، دور كمر بالا، سندرم متابوليك، ميانگين نمايه‌ي توده‌ي بدن و امتياز فعاليت بدني مشاهده نگرديد. نتيجه‌گيري: افزايش پيروي از راهنماهاي رژيم غذايي در نوجوانان تنها با كلسترول ـ HDL پايين و فشار ‌خون بالا رابطه‌ي معكوس داشت و با سندرم متابوليك و ساير اجزاي آن رابطه‌اي را نشان نداد.

Introduction: The “Dietary Guidelines for Americans Adherence Index (DGAI)” was developed based on the adherence to the dietary recommendations of the Dietary Guidelines for Americans 2005 (DGA-2005) to assess the contribution of dietary patterns to chronic diseases. The objective of this study was to evaluate the association of dietary patterns as measured by the modified DGAI with the prevalence of metabolic syndrome (MetS) and its components in Tehranian adolescents. Materials and Methods: In this cross-sectional study, 706 adolescents aged 10 to 19 years, participated from the fourth phase of the Tehran Lipid and Glucose Study. Usual dietary intake was assessed using a valid food frequency questionnaire, and the DGAI score was calculated for all participants. MetS was defined according to de Ferranti criteria. Results: The most prevalent risk factor for MetS was high waist circumference (51.8%). After adjusting for confounding variables, those in the highest quartile category of DGAI had a 36% lower risk of low HDL-C (odds ratio=64%, 95% CI: 0.41-0.98 and P for trend=0.03) and 50% lower risk of hypertension (odds ratio=50%, 95% CI:0.25-0.99 and P for trend=0.02), compared with the lowest quartile. Increasing adherence to DGAI showed no significant difference in risk of hypertriglyceridemia, hyperglycemia, high waist circumference, MetS, mean body mass index (BMI) or physical activity scores. Conclusion: In adolescents, increasing adherence to Dietary Guidelines for Americans 2005 (DGA-2005) had only an inverse association with low HDL-C and hypertension, but had no relationship with the risk of MetS and its other components.