تاثير تجويز سرپايي ايزوسوربايد منونيترات بر موفقيت القا زايمان

Effect of Outpatient Isorbide Mononitrate on Success of Labor Induction

سابقه و هدف: القا زايمان در حضور سرويكس نامطلوب اغلب نياز به دسترسي طولاني قبل از زايمان دارد و ممكن است منجر به سزارين گردد. تركيبات اكسيد نيتريك اخيراً بطور قابل ملاحظه اي جهت آماده سازي سرويكس قبل از القا بويژه بدليل عوارض كم مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير ايزوسوربايد منونيترات (Isosorbide Mononitrate, IMN) بر آماده سازي سرويكس و القا زايمان مي باشد. مواد و روشها: اين مطالعه كارآزمايي باليني دوسوكور تصادفي شده، روي 72 خانم اول زا با سن حاملگي > 40 هفته و سرويكس نامطلوب انجام شد كه بطور تصادفي به دو گروه دريافت كننده قرص واژينال ايزوسوربايد منونيترات 20 ميليگرم (36 نفر) و يا پلاسبو (36 نفر) دو بار هر 12 ساعت قبل از پذيرش براي القا زايمان تقسيم شدند. پيامدهاي تغيير در نمره بيشاپ، ميانگين مدت زمان پذيرش تا فاز فعال زايمان، ميانگين مدت زمان پذيرش تا زايمان، وجود يا غياب عوارض نوزادي و مادري و ميزان سزارين در دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها: ايزوسوربايد منونيترات در ايجاد تغيير نمره بيشاپ از پلاسبو موثرتر بود (89/0±69/3 در مقابل 67/0±05/1، 001/0=p)، ميانگين مدت زمان ورود به فاز فعال زايمان در گروه IMN 67/0±82/2ساعت و در گروه پلاسبو 55/0±33/3 ساعت بود (001/0=p). IMN مدت زمان پذيرش تا زايمان را نسبت به پلاسبو كوتاهتر كرد (74/3±61/6 ساعت در مقابل 55/3±48/11ساعت، 001/0=p) تفاوت آماري معني داري در عوارض مادري- جنيني يا ميزان سزارين در دو گروه ديده نشد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه مصرف سرپايي IMN واژينال قبل از القا زايمان در آماده سازي سرويكس و كوتاهتر كردن زمان القا تا زايمان موثر مي باشد بدون اينكه عوارض مادري -جنيني و ميزان سزارين را افزايش دهد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Labor induction in the presence of an unfavorable cervix often requires a long hospitalization before delivery and may result in cesarean section. There has been a considerable interest in the use of nitrous oxide donors for cervical ripening in the last year, especially for its lower complications. This study was conducted to evaluate the efficacy of vaginal isosorbide mononitrate (IMN) for cervical ripening and labor induction. METHODS: A double-blind, randomized, placebo-controlled trial was conducted with 72 nuliparous women with singleton postdated pregnancy and unfavorable cervix. They randomly assigned to receive either 20mg IMN (n=36) or placebo (n=36) tablets vaginally twice each 12h prior to admission for induction of labor. The outcomes were change in Bishop score, mean time from admission to active phase of labor, admission to delivery interval, and presence or absence of fetal and maternal morbidity and the rate of cesarean section that compared in both groups. FINDINGS: IMN was more effective than placebo in inducing a change in Bishop score (3.69±0.89 vs 1.05±0/67;p=0.001), the mean time to active phase of labor was 2.82±0.67h in the IMN group; and 3.33±0.55 h in placebo group (p=0.01). IMN shortened the admission to delivery interval as compared with placebo (6.61±3.74 vs 11.48±3.55 h; p=0.001). There was no statistical difference in terms of maternal-fetal complications or cesarean section rates in two groups. CONCLUSION: Using of vaginal IMN in an outpatient setting is more efficient than placebo in cervical ripening and shortening of induction-labor interval without increasing maternal-fetal complications, or cesarean section rate. KEY WORDS: Labor induction, Isorbide mononitrate, Cervical Ripening.