تاثير توسعه مالي، توليد ناخالص داخلي و مصرف انرژي بر آلودگي محيط‌زيست در ايران (رهيافت ARDL)

The Impact of Financial Development, GDP and Energy Consumption on the Environmental Pollution in Iran )ARDL Approach)

توسعه مالي مي‌تواند با تسهيل دستيابي به تكنولوژي‌هاي بالاتر، آلودگي محيط‌ زيست را كاهش دهد و از طرفي با افزايش فعاليت‌هاي صنعتي و توليدي به تخريب هرچه بيشتر آن بيانجامد. در اين مقاله تاثير توسعه مالي، توليد ناخالص داخلي و مصرف انرژي بر انتشار دي‌اكسيد‌كربن ( به‌عنوان معياري براي آلودگي محيط‌زيست ) طي دوره 1387-1350 براي ايران و با استفاده از رويكرد ARDL بررسي مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه توسعه مالي در كوتاه‌مدت و بلند‌مدت تاثير مثبتي بر انتشار دي‌اكسيد‌كربن دارد كه نشان مي‌دهد توسعه مالي در ايران هنوز منجر به دستيابي به تكنولوژي‌هاي دوست‌دار محيط‌ زيست نشده است. هم‌چنين در بلندمدت توليد ناخالص داخلي، مصرف انرژي و آزادسازي تجاري تاثير معني‌داري بر انتشار دي‌اكسيد‌كربن دارند و با حذف متغير مصرف انرژي از مدل، كشش انتشار دي‌اكسيد‌كربن نسبت متغيرها افزايش مي‌يابد. علاوه براين، نتايج حاكي از تاييد منحني زيست‌محيطي كوزنتس براي ايران در كوتاه‌مدت و بلند‌مدت است.

Financial development may reduce environmental pollution through facilitating access to higher technology, and it may lead to environment degradation by increasing industrial activities. In this paper we investigate the impact of financial development, GDP and Energy Consumption on environmental pollution in Iran from 1971-2008 using ARDL procedure. The results reveal a positive impact of financial development in the short and long –term, it means that financial development in Iran has not lead to access environmentally friendly technology. Also in the long run GDP, Energy Consumption and trade liberalization have significant impact on co2Emission. By eliminating the variable of Energy Consumption the elasticities are increased. Moreover, the findings confirm the existence of an EKC in Iran in short and long-term.