بررسي دلايل راديوتراپي در بيماران مبتلا به سرطان دهانه رحم

Investigating the Indication of Post Operation Radiotherapy in Cervical Cancer Patients

مقدمه: سرطان مهاجم دهانه رحم يك سرطان قابل پيشگيري است. با اين وجود مرگ و مير ناشي از آن در كشور ايران 50% مي باشد. بايستي در انتخاب نوع درمان اوليه (جراحي يا راديوتراپي) دقت زيادي به كار رود تا حتي الامكان از نياز به انجام راديوتراپي پس از جراحي، كه عوارض بيماري زايي فراواني دارد، اجتناب شود. در اين مطالعه علت انجام راديوتراپي پس از جراحي و همچنين اشكالات سير درمان كه منجر به تحميل روش تركيبي به بيمار شده است، مشخص شده و پيشنهاداتي براي همكاران محترم جراح، آسيب شناس و متخصص راديوتراپي ارايه شده است. روش كار: اين مطالعه توصيفي تحليلي بر روي تمامي بيماران مبتلا به سرطان دهانه رحم كه در فاصله زماني سال هاي 1377 تا 1387 به كلينيك تومور بيمارستان هاي قايم (عج) و اميد شهر مشهد مراجعه كرده بودند و پس از عمل جراحي هيستركتومي، راديوتراپي شده بودند، انجام شد. 93 پرونده انتخاب شد و از نظر وضعيت بيمار در اولين مراجعه (باليني- آسيب شناسي) و پيگيري پس از راديوتراپي و وقوع عود يا مرگ، مطالعه شد. ميزان بقا با استفاده از روش كاپلان- ماير بررسي شد. براي مقايسه متغيرها از روش كاي اسكوير و مدل خطي عمومي استفاده شد. ميزان p كمتر از 05/0 معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: 28 بيمار تحت هيستركتومي راديكال، 55 بيمار هيستركتومي ساده و 10 بيمار تحت هيستركتومي سوپراسرويكال قرارگرفته بودند. بقاي 3 و 5 ساله بدون بيماري به ترتيب 1/57% و 8/52% و بقاي كلي 3 و 5 ساله به ترتيب 2/76 و 67 درصد بود. ميزان خطا در سير درمان و انجام راديوتراپي بعد از هيستركتومي در 64 بيمار به علت خطاهاي جراحي، در 23 بيمار به علت خطاهاي آسيب شناسي، در 6 بيمار به دليل خطاهاي متخصص راديوتراپي و در 8 مورد به علت خطا در مراجعه بيماران بود. نتيجه گيري: پي گيري مناسب قبل از اقدام هيستركتومي در كانسر سرويكس و دقت لازم جهت اقدام به درمان بعد از جراحي باعث بهبود سير درمان بيماران مبتلا به سرطان دهانه رحم مي شود. اكثر موارد اشعه درماني بعد از هيستركتومي، به دليل جراحي ناكافي (نامناسب) انجام شده است. لذا در صورت نياز به انجام هيستركتومي به هر دليل، بايد بر اساس معاينه و جواب سلول شناسي از سلامت دهانه رحم بيمار اطمينان كافي داشت.

Introduction: Cervical cancer is preventable but still its mortality is 50% in our country. Primary treatment (surgery or radiotherapy) should be carefully planned to avoid radiotherapy after surgery which has high morbidity. In this study, the indications of post operation radiotherapy and errors of treatment that impose combined modality to patients were determined and some suggestions were given to surgeons, radiotherapists and pathologists. Methods: This descriptive and analytical research was held on patients with cervical cancer who referred to Qaem and Omid tumor clinics from 1988 to 2008 and had been treated with radiotherapy after hysterectomy. Patients’ statuses in first refer (clinical-pathological), follow up after radiotherapy in term of recurrence or death were studied in 93 records. Survival rate was evaluated with kaplan-meier method. General linear model and chi-square test were used to compare of variables. P less than 0.05 was considered statistically significant. Results: 28 patients had radical hysterectomy, 55 patients had simple and 10 patients had supracervical hysterectomy. 3and 5-year disease-free survival were respectively 57.1% and 52.8% and 3 and 5-year overall survival were respectively 76.2% and 67%. Error rate during treatment and doing radiotherapy after hysterectomy were 64 surgeon errors , 23 pathologist errors, 6 radiotherapist errors and 8 patients’ referring error. Conclusion: Appropriate follow-up before doing hysterectomy in cervical cancer and being careful for postoperative treatment improve the treatment of patients with cervical cancer. Most of radiotherapy after hysterectomy cases was the result of inoperative surgery. Therefore, if hysterectomy is needed for any reason, we must be sure of health of patientʹs cervix by patient’s examination and answer of cytology.