سرمايه اجتماعي، سرمايه ناشناخته سازمان ها

يكي از مهم ترين سرمايه هاي سازماني، سرمايه اجتماعي است كه به واسطه آن مديران شيوه هاي اعمال مديريت خود را بسط مي دهند. هدف اين مقاله تبيين رابطه بين ارتباطات سازماني و سرمايه اجتماعياست. ارتباطات سازماني تقويت كننده سرمايه اجتماعي است و سرمايه اجتماعي تحكيم بخش ارتباطات سازماني مي باشد. سرمايه اجتماعي با عناصري چون اعتماد، مشاركت و تعهد، بستر بسيار مناسبي را براي بهره برداري و بهره وري نيروي انساني در سازمان هاي مختلف فراهم مي آورد. از سوي ديگر، بهره گيري از ديگر سرمايه هاي سازماني نيز در پرتو اين سرمايه امكان پذير است. ارتباطات سازماني نيز از طريق انتقال اطلاعات و گسترش شبكه هاي روابط جمعي و ترويج كار و فعاليت گروهي مي تواند نقش مهمي را در ايجاد و حفظ سرمايه اجتماعي ايفا نمايد. اعتماد، مشاركت و تعهد سازماني رابطه مستحكمي با سرمايه اجتماعي دارند كه خود بر گسترش ارتباطات سازماني و بهبود كارآيي و كارآمدي نيروي انساني در سازمان ها تاثيرگذارند. جريان انتقال اطلاعات از طريق ارتباطات نيز با تقويت اعتماد، مقوم سرمايه اجتماعي و بر توسعه ارتباطات سازماني موثر است.