بررسي رابطه‌ي وضعيت گذران اوقات فراغت جوانان شهري با پايگاه اقتصادي- اجتماعي

Relationship between Socio-Economic Status of Urban Youth Leisure

برداشت افراد از فراغت و نحوه‌ي گذران اوقات فراغت برحسب شرايط اجتماعي و تاريخي و دوره‌ي زندگي متفاوت است. اما در غالب جوامع و در اكثر شرايط اجتماعي اوقات فراغت به‌طور بالقوه در قشر جوان آسيب‌هايي را در بر دارد. در دوران معاصر، افزايش سال‌هاي تحصيل و ديررسي ورود انسان به بازار كار و افزايش سن ازدواج، دوراني نسبتاً طولاني را در زندگي انسان‌ها پديد آورده كه جواني خوانده مي‌شود. انسان جديد از كودكي مستقيماً‌ به بزرگسالي قدم نمي‌گذارد بلكه دوره‌اي در زندگي او رخ نموده است كه با فقدان يا قلّت مسيوليت‌پذيري مترادف است و در آن اوقات فراغت سهم بزرگي يافته است. بنا بر نظر بورديو ذايقه‌ي فعاليت‌هاي فراغتي افراد متاثر از زمينه‌هاي مختلفي است كه منشا طبقاتي آن‌هاست. اين پژوهش با استفاده از ديدگاه‌ نظري پي‌ير بورديو در خصوص جامعه‌شناسي اوقات فراغت انجام شده است. اين تحقيق از نوع علّي است كه با استفاده از تكنيك اسنادي، از نوع تحليل ثانويه است. جامعه‌ي آماري در تحقيق حاضر تمام جوانان 29- 15 ساله‌ي ساكن در نقاط شهري كشور است؛ كه به تحليل داده‌هاي طرح آماري «گذران وقت» كه در نيمه‌ي دوم (پاييز و زمستان) سال 1387 توسط مركز آمار ايران اجرا گرديده با استفاده از نرم‌افزار spss پرداخته است. متغير مستقل تحقيق، پايگاه اقتصادي- اجتماعي است كه بر اساس وضع سواد و تحصيلات، وضعيت اشتغال و وضع فعاليت، امكانات در اختيار خانوار، نوع مسكن و نوع مالكيت مسكن، در سطح معيار مقياس فاصله‌اي و از گروه‌هاي طبقاتي (بالا، متوسط و پايين) در سطح سنجش رتبه‌اي استفاده شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه پايگاه اقتصادي- اجتماعي افراد بر نحوه‌ي گذران اوقات فراغت آنان موثر است و ميانگين هر يك از انواع اوقات فراغت در بين دو گروه مردان و زنان تفاوت معني‌داري وجود دارد.