مديريت جنگ نرم در فضاي عدم تعادل امنيتي

Management of Soft War in the Context of Security equilibrium

رابطه جامعه و حكومت از دهه 1980 به بعد با تغييرات و دگرگوني‌هاي گسترده‌اي روبه‌رو شده كه ناشي از فضاي "ارتباط مجازي" بين نيروهاي اجتماعي و نيز انتقال آگاهي‌هاي جديد نسبت به كارويژه جامعه، نهادهاي اجتماعي و حكومتهاست. در چنين فرايندي، شاهد افزايش تعارض جامعه با حكومتها هستيم. اگر به موازات افزايش مطالبات و انتظارات گروههاي اجتماعي، زمينه براي مقاومت حكومتها وجود داشته باشد، در آن شرايط، جلوه‌هايي از "عدم تعادل امنيتي" ايجاد خواهد شد كه مي‌تواند مخاطرات و محدوديتهاي سياسي و راهبردي براي حكومتها ايجاد كند. با توجه به چنين نشانه‌هايي، از اواسط دهه 1990 زمينه براي شكل‌گيري فرايندهايي به وجود آمد كه تضادهاي نهفته را به واكنش علني در برابر رهيافتهاي اجرايي و ساختاري نظامهاي سياسي تبديل و پيامدهاي خود را در قالب "انقلابهاي رنگي" در اولين دهه قرن 21 منعكس كرد. در اين شرايط، ساختار داخلي از دو حوزه مورد انتقاد قرار مي‌گيرد: از يك سو نظام سياسي بايد به مطالبات فزاينده گروههاي اجتماعي پاسخ گويد و از سوي ديگر، شاهد كنشگري نيروهاي فراساختاري در فضاي بين‌الملل هستيم. اين شواهد نشان مي‌دهند كه در فضاي جنگ نرم، مطالبات اجتماعي با استفاده از "محيط مجازي" تشديد مي‌شود. "مديريت جنگ نرم" بيانگر به كارگيري الگوهايي است كه فضاي عدم تعادل را به هماهنگي، تعادل و كنترل تبديل كند.

From 1980s on, the relationship between society and government experienced broad transformations, which originated from the “virtual relationship” between social forces as well as the new informations received about the function of the society, social institutions, and governments. In such a context, we see an increased conflict with governments. If there is a background for governments on resisting in parallel to the increase in social groups’ demands and expectations, there will appear some manifestations of “lack of security equilibrium” that can cause governments to face political and strategic limitations and perils. Considering such symptoms, from the midst of 1990s, a background was provided for processes to take form, which transformed the latent tensions into overt response to administrative and organizational approaches of political systems, and reflected it’s consequences in the form of “colorful revolutions” in the first decade of the 21st century. In such circumstances, the internal structure is criticized from two areas: on the one hand, the political structure has to respond to the increasing demands of the social groups, and on the other, we see a reactionism on the part of ultra structural forces in the international context. These evidences show that in the soft war context, social demands are intensified by using a “virtual environment”. The “soft war management” represents models employed to transform the context of the lack of equilibrium into accordance, equilibrium, and control