بررسي اثر 8 هفته تمرينات ورزشي هوازي و تركيبي (هوازي- مقاومتي) بر سطوح IL-6 سرم و مقاومت به انسولين در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

The Effect of 8-week Aerobic and Concurrent (aerobic- resistance) Exercise Training on Serum IL-6 Levels and Insulin Resistance in Type 2 Diabetic Patients

مقدمه: افزايش سطوح IL-6 سرم با پيشرفت ديابت نوع 2 و افزايش مقاومت به انسولين مرتبط است. انجمن ديابت آمريكا و كالج پزشكي- ورزشي آمريكا توصيه كرده اند كه برنامه توانبخشي براي بيماران ديابتي بهتر است تركيبي از تمرينات هوازي و مقاومتي باشد. هدف تحقيق حاضر بررسي 8 هفته تمرين هوازي و تركيبي (هوازي- مقاومتي) بر غلظت IL-6 و شاخص مقاومت انسوليني (HOMA-IR) در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش بررسي: در اين پژوهش 24 نفر از مراجعه كنندگان به انجمن ديابت كرمانشاه به طور داوطلبانه به عنوان آزمودني در اين پژوهش شركت كرده و به صورت تصادفي در سه گروه هوازي (8 نفر)، تركيبي (8 نفر) و كنترل (8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمريني گروه هوازي 3 جلسه دويدن در هفته با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بيشينه به مدت 8 هفته بود اما گروه تركيبي در كنار دويدن به تمرينات مقاومتي با گروه هاي عضلاني عمده پرداختند. پيش و پس از مداخله، وزن، شاخص توده بدني، گلوكز خون ناشتا، IL-6سرم و شاخص مقاومت به انسولين اندازه گيري شد. نتايج: 8 هفته فعاليت ورزشي باعث كاهش معني دار شاخص مقاومت انسوليني و گلوكز خون ناشتا در گروه هوازي و تركيبي شد اما در گروه كنترل تغيير معني داري مشاهده نشد. IL-6 سرم، وزن و BMI در هيچكدام از گروه ها تغيير معني داري نداشت. نتيجه گيري: انجام 8 هفته فعاليت ورزشي هوازي يا تركيبي با بهبود مقاومت به انسولين و گلوكز خون ناشتا، مي تواند براي ديابتي هاي نوع 2 سودمند باشد اما نمي تواند اثر معني داري بر سطوح IL-6 سرم، وزن يا BMI در اين گروه از بيماران داشته باشد.

Introductoin: Increased level of serum IL-6 is related to development of type 2 diabetes and insulin resistance. The American Diabetes Association and the American College of Sports Medicine recommend that combination of resistance and aerobic exercise is favorable for patients with type 2 diabetes. The purpose of this study was to investigate the effect of 8 weeks of aerobic exercise and concurrent (aerobic-resistance) exercise on serum IL-6 Levels and insulin resistance in Type 2 Diabetic patients. Methods: In this study, from patients referring to Kermanshah Diabetes Association, 24 volunteers participated in the study as subjects and were divided into aerobic (n=8), concurrent (n=8), and control group (n=8) randomly. Training program for the aerobic group included 3 sessions of running per week with 60 to 80% maximal heart rate for 8 weeks but the concurrent group in addition to running, performed resistance training of major muscles groups. Before and after the intervention, body weight, BMI, fasting blood glucose, serum IL-6 and HOMA-IR were measured. Results: HOMA-IR and fasting blood glucose were significantly decreased in both training groups after intervention, but showed no significant changes in the control group. No significant changes were observed for serum IL-6 levels, body weight or BMI. Conclusion: performing 8 weeks of aerobic or concurrent training with improvement of insulin resistance and fasting blood glucose could be helpful for type 2 diabetic patients; however, it cannot significantly affect serum IL-6 levels, body weight, or BMI in these patients.