مطالعه اثربخشي روان نمايشگري بر كاركردهاي اجرايي دانشجويان پرستاري جديدالورود

Study effectiveness of psychodrama on executive functions in newly entered nursing students

مقدمه: روان نمايشگري يك روش تخليه هيجاني است كه به بازگشايي مشكل شخصيتي يك فرد و ارايه جنبه هايي از زندگي او به شيوه تياتر گونه مي پردازد. هدف: هدف از انجام اين مطالعه، تاثير اثربخشي روان نمايشگري بر كار كردهاي اجرايي دانشجويان پرستاري جديدالورود مي باشد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي است كه در سال 1390 انجام گرديد. جهت انجام آن از بين كليه دانشجويان پرستاري ترم اول (پسر ودختر)دانشگاه آزاد تنكابن، 24 نفري كه در پرسشنامه مورد ارزيابي نمره پاييني داشتند، با نمونه گيري در دسترس انتخاب و بصورت جايگزيني تصادفي در دو گروه 12 نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمايش هر هفته 2 جلسه 90دقيقه اي و به مدت 5 هفته تحت روان نمايشگري قرار گرفتند و تاثير اين روش درماني بر كاركردهاي اجرايي دانشجويان مورد ارزيابي قرار گرفت. گردآوري داده ها با استفاده ازآزمون مرتب نمودن كارت ها ي ويسكانسين در هر دو گروه بعنوان پيش و پس آزمون انجام و داده ها با استفاده از روشهاي آمار توصيفي(ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي نظير تحليل كواريانس چند متغيره (MANCOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتا يج نشان داد كه بين گروه آزمايش كه تحت تاثير روان نمايشگري بوده اند و گروه كنترل كه تحت روان نمايشگري قرار نگرفته اند تفاوت معنادار وجود دارد(0005/0P < ) و گروه تحت روان نمايشگري داراي كاركرد اجرايي بالاتري هستند. همچنين بين ميانگين هاي تعديل شده دو گروه در كاهش مولفه خطاي در جا ماندگي تفاوت معنادار وجود داشت (0005/0P < ) و روان نمايشگري بر روي كاهش خطاي در جا ماندگي (افزايش انعطاف پذيري شناختي) در دانشجويان پرستاري موثر بود. همچنين بين دوگروه درمولفه استفاده از بازخورد ها تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: روان نمايشگري، مداخله اي موثر بر كاركردهاي اجرايي و مولفه خطاي درجاماندگي است. لذا مي توان با استفاده از اين روش ،انعطاف پذيري شناختي دانشجويان را بالابرده و توان مقابله با استرس ها و حل مسايل ويژه اين رشته را در آنها تقويت نمود .

Introduction: Psychodrama is an emotional projection method that opens one’s personality problem and presents life’s dimensions using theater method. Objective: The aim of this study was to test the hypothesis of effectiveness of psychodrama on executive functions in nursing students. Methods: This is a quasi experimental study in which from all first term nursing students (male and female) enrolled in Tonekabon Azad University, 24 new nursing students were selected and divided to two groups of 12 into experiment and control. The experimental group received two sessions of psychodrama every two weeks for 90 minutes for five weeks. Data were collected using Wisconsin cards in both groups as pre and post test and data were analyzed by descriptive statistics (Mean and SD) and analytical statistics such as covariance (MANCOVA). Results : The results showed n that between experimental groups who received psychodrama and control group who didn’t receive psychodrama the difference was significant (P < 0.0005) and the group with psychodrama had higher performance. Also there was a significant difference between balance means in two groups in missed element reduction error (P < 0.0005) and psychodrama was effectiveness on reduction error (increase cognitive flexibility) in nursing students. There was no significant difference between two groups in the element of uses of feedbacks (P < 0.068). Conclusion: Psychodrama was effective intervention on executive functions and missing error element. Therefore this method can be used to improve students’ cognitive flexibility and empower them in confronting stress and resolve specific problems encountering in their field of study.