مقايسه‌ي ميزان نگراني، اميد و معناي زندگي در مادران كودكان مبتلا به اوتيسم، ناشنوايي و ناتواني يادگيري

A comparison of the amount of worry, hope and meaning of life in the mothers of deaf children, children with autism, and children with learning disability

پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ي ميزان نگراني، اميد و معناي زندگي در مادران كودكان ناشنوا، كودكان مبتلا به اوتيسم و كودكان با ناتواني يادگيري انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع علي-مقايسه‌اي بود و نمونه مورد مطالعه شامل 169 نفر از مادران اين كودكان بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس از بين كليه مادران كودكان 6 تا 12 ساله مبتلا به اوتيسم، ناشنوا و ناتوان در يادگيري شهر اصفهان در سال 1390 انتخاب شدند. براي اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش از سه پرسش‌نامه نگراني پنسيلوانيا، مقياس گرايش به اميدواري بزرگ‌سالان و پرسش‌نامه هدف در زندگي استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين ميزان اميد و معناي زندگي در بين سه گروه مادران تفاوت معنادار وجود دارد (01/0 > P). با افزايش معناي زندگي در مادران كودكان مبتلا به اوتيسم، كودكان ناشنوا و كودكان با ناتواني يادگيري اميد نيز افزايش يافته و نگراني كاهش مي‌يابد و بالعكس.

This research was carried out to compare the amount of worry, hope and meaning of life in mothers of deaf children, children with autism, and children with learning disability. Descriptive method was used and the sample consists of 169 mothers who were selected with the use of convenient sampling method from among all of the mothers of autistic; deaf and learning disabled children aged 6 to 12 in Isfahan in 2011. The Penn state Worry Questionnaire (2006), the Adult Dispositional Hope scale (Schneider, 1991) and the Purpose In Life questionnaire (Crumbaugh & Maholick, 1969) were used to assess the variables. The findings show that there is a significant difference in the amount of hope and meaning of life among the three groups (P < 0.01). With an increase in meaning of life in the mothers of deaf children, children with autism, and children with learning disability hope increases and worry decreases and vice versa.