برآورد بهره وري نيروي كار در بخش صنايع بزرگ استان فارس

بهره وري از جمله متغيرهاي مهمي است كه در جهت‎دادن به روش هاي اصولي اقتصادي براي سياستگذاران در كشور نقش مهمي را ايفاء مي كند. هدف از اين مطالعه، برآورد بهره وري نيروي كار در سطح صنايع بزرگ استان فارس مي باشد. براي اين منظور مدل مورد بررسي توابع صريح C.E.S و كاپ - داگلاس را در برگرفته و از متغيرهاي مستقل موجودي سرمايه، شكاف توليد و هزينه هاي تحقيق و توسعه استفاده شده و به دليل نبود داده هاي مربوط به موجودي سرمايه خالص با استفاده از روش نمايي، داده هاي موجودي سرمايه خالص در استان فارس تخمين زده شده است. نتايج نشان مي‎دهد كه ميزان بهره وري نيروي كار با موجودي سرمايه و هزينه‎هاي تحقيق و توسعه رابطه مثبت و با شكاف توليد رابطه منفي دارد. ضريب كشش برآورد شده متغيرهاي فوق نسبت به بهره‎وري نيروي كار به ترتيب 43/0 ، 59/0 و 26/0- مي باشد. همچنين، نتايج نشان داده كه بهره وري در استان فارس همواره روندي نزولي داشته و رقم بهره‎وري در سال 1389 نسبت به سال 1364، 66 درصد كاهش يافته است. پايين بودن نرخ بهره وري در استان فارس به ساختار نامناسب سرمايه گذاري، عدم آگاهي از پديده بهره وري و نبودن برنامه ريزي صحيح بهره وري در توليد برمي گردد.