سير تحول و ارتقاي جنبش‌هاي اسلامي معاصر در چهار نسل با تاكيد بر مصر

The Trend of Transformation and Enhancement of Contemporary Islamic Movements in Four Generations with an Emphasis on Egypt

قيام‌هاي مردمي منطقه بيشتر پيرامون دو نقطه كانوني رقم خورده است، يكي اعتراض به سياست خارجي و حضور بيگانگان در منطقه و ديگري در قالب نارضايتي از وضع اجتماعي ـ اقتصادي داخلي. اما آنچه مورد توجه است پيشرفت جنبش‌هاي اسلامي منطقه در طي زمان و اصلاح اشكالات و نقاط آسيب‌پذير آنهاست به صورتي كه هر نسل از جنبش‌هاي اسلامي در پي نسل ديگر از نقاط قوت بهتر و نقاط ضعف كمتر برخوردار است. در اين مسير، غرب نيز تلاش خود را براي شكست دادن اين قيام‌هاي مردمي روزآمد كرده و به تناسب، شكل نويي بدان‌ها بخشيده است. در وقايع انقلاب‌هاي عربي منطقه، كارشناسان مصر را به‌عنوان مهم‌ترين كشور ارزيابي كرده‌اند، ازاين‌رو در اين مقاله در بررسي نسل‌هاي مختلف جنبش‌هاي اسلامي، بر مصر تاكيد ويژه‌اي شده است.

Regional uprisings mainly revolve around two issues; one is protest against foreign policies and presence of foreigners in the region and the other is dissatisfaction about domestic socio-economic conditions. But an interesting fact is that through the years regional Islamic movements have corrected their mistakes and decreased their weak points in such a way that each generation of Islamic movements enjoys more strength and less weak points than its predecessor. Along this, west has also updated its efforts to tackle public uprisings and has devised new forms for its policies. In Arabic revolutions in the region, Egypt is considered the most important country by experts therefore this article puts special emphasis on different generations of Islamic movements in this country.