تاثير آموزش بر آگاهي، نگرش و رفتار تغذيه‌اي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

Effect of Education on Knowledge, Attitude and Nutritional Behavior of Patients with Type 2 Diabetes

مقدمه: مراقبت‌هاي پزشكي و تغذيه‌اي در بيماران مبتلا به ديابت از بروز و پيشرفت عوارض جلوگيري مي‌كند. يافته‌هاي متناقضي در زمينه تاثير آموزش بر آگاهي، نگرش و عملكرد بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي تاثير آموزش بر آگاهي، نگرش و عملكرد تغذيه‌اي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه مداخله‌اي بود. تعداد 80 نفر از بيماران مراجعه‌كننده به مركز بهداشتي درماني ابوذر تهران انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسش‌نامه‌اي در دو بخش شامل اطلاعات دموگرافيك و پرسش‌نامه سنجش سازه‌هاي آگاهي، نگرش و عملكرد در مورد رفتارهاي تغذيه‌اي بود. اطلاعات به صورت پيش آزمون و پس آزمون با فاصله 3 ماه پس از مداخله جمع‌آوري شد. مداخله به صورت دو جلسه آموزشي بحث گروهي به مدت 30 دقيقه و به فاصله 2 هفته در نظر گرفته شد. نتا‌يج: بعد از اجراي برنامه آموزشي، آگاهي در هر دو گروه مداخله و شاهد به طور معني‌داري افزايش يافت. اين يافته احتمالاً به علت اجراي برنامه‌هاي آموزشي روتين در آن مركز بود. با اين وجود افزايش معني‌دار در نگرش و عملكرد تنها در گروه مداخله ديده شد. بحث و نتيجه‌گيري: بايد با تدوين برنامه آموزشي مناسب در مراكز بيماران مبتلا به ديابت نوع 2، همگام با افزايش آگاهي موجبات بهبود نگرش و عملكرد آن‌ها را نيز فراهم كرد.

Background: Nutrition and medical care prevents the incidence and increase of complications in patients with diabetes. There are controversial believes about the effect of education on the knowledge, attitude and practice of patients with type 2 diabetes. This study aimed to assess the effectiveness of education on knowledge, attitude and nutritional behavior of type 2 diabetic patients. Methods: In an interventional study, 80 patients with type 2 diabetes were selected from the Tehran Abouzar Clinic (Iran) and allocated randomly in two intervention and control groups. Data collection was conducted before and 3 months after the intervention using a questionnaire including two sections, demographic information and questions assessing the knowledge, attitude, and nutritional behavior. The intervention was nutritional care education during two group discussion-based sessions in 30 minutes and by a two week interval. Results: After the educational program, knowledge increased significantly in both intervention and control groups, which was probably due to the routine education program in that center. But significant increase in attitude and behavior was only observed in the intervention group. Conclusion: Appropriate educational programs should be performed in type 2 diabetes clinics to promote attitude and behavior as well as knowledge of the patients.