مقايسه پاسخ هاي سيستم فيبرينوليتيك به انواع انقباض عضلاني آيزوكينتيك در مردان

هدف تحقيق حاضر مقايسه پاسخ هاي سيستم فيبرينوليتيك به انواع انقباض عضلاني آيزوكينتيك در مردان بود. 10 مرد سالم (4/3 ± 1/26 سال) در سه جلسه جداگانه به طور تصادفي سه پروتكل انقباض عضلاني آيزوكينتيك كانسنتريك/ كانسنتريك (C/C)، ايسنتريك/ ايسنتريك (E/E) و كانسنتريك/ ايسنتريك (C/E) را به صورت فلكشن و اكستنشن زانو در هر دوپا و با استفاده از دستگاه دينامومتر اجرا كردند. در هر سه پروتكل آزمودني ها 4 ست 10 تكراري فلكشن و اكستنشن زانو را با سرعت 60 درجه در ثانيه اجرا نمودند. قبل از شروع فعاليت، بلافاصله پس از فعاليت و پس از 30 دقيقه ريكاوري نمونه هاي خوني جهت اندازه گيري آنتي ژن فعال كننده پلاسمينوژن بافتي (t-PA)، آنتي ژن مهار كننده فعال كننده پلاسمينوژن (PAI-1) و دي – دايمر (D-dimer) گرفته شدند. آنتي ژن t-PA در پاسخ به هر سه انقباض آيزوكينتيك افزايش و در دوره ريكاوري كاهش يافت (P < 0/05). تغييرات آنتي ژن t-PA در پاسخ به دو پروتكل C/C و C/E نسبت به انقباض E/E به طور معناداري بيشتر بود. مقادير آنتي ژن PAI-1 در پاسخ به فعاليت آيزوكينتيك صرف نظر از نوع انقباض افزايش و در دوره ريكاوري كاهش معناداري نشان داد (P < 0/05)، با اين حال پاسخ به سه پروتكل متفاوت نبود (P > 0/05). مقادير D-dimer در پاسخ به فعاليت آيزوكينتيك تغيير معناداري نشان نداد (P > 0/05) و بين سه پروتكل تفاوت معناداري وجود نداشت (P > 0/05). براساس يافته ها مي توان نتيجه گيري نمود كه انقباض آيزوكينتيك موجب افزايش فعاليت سيستم فيبرينوليتيك مي گردد و اينكه پروتكل هاي C/C و C/E در مقايسه با پروتكل E/E باعث فعال شدن بيشتر سيستم فيبرينوليتيك مي گردند.

Abstract The purpose of present study was to investigate the effects of different stretch protocols during warm-up on power performance in the Wingate test. Eighteen male students (Mean±SD: age 22.66±1.64 years, weight 65.5±5.4 kg and height 177±6.3 cm) Were selected and 5 different warm-up protocols, with different time dynamic stretching (30, 60 and 90 seconds) and a combination of the static and dynamic stretching, performed on separate days. In each session, immediately after stretching, subjects performed Wingate test. The results show a significant increase in relative peak anaerobic power (p=0.001), relative mean anaerobic power (p=0.001) and fatigue index (p=0.001) in all stretching session than without stretch session. Also, relative peak anaerobic power showed a significant increase (p=0.001) at different times of dynamic stretch than session of combined static and dynamic stretch. However, no significant difference observed between the various sessions of dynamic stretching. Thus, 30s dynamic stretching on muscles involved in movement, without static stretching, before short exercises (less than 30 seconds) that need to peak power, seems to be enough. Key Words: Dynamic stretch, Static stretch, Wingate test, Relative peak power, Muscular power