متن‌شناسي كتاب بهار دانش

Textual Criticism of Bahar-e Danesh

كتاب بهار دانش اثر عنايت الله كنبوه لاهوري (درگذشته 1028يا 1088)از آثار ادبيات فارسي در هند و ازجمله پرخواننده-ترين متون ادبي است كه بيش از سيصد نسخه خطي و چندين شرح و فرهنگ از آن در دست است. كمتر كتابي تا اين اندازه نسخه خطي دارد. اين كتاب مهم تاكنون در ايران به شيوه منقّح تصحيح انتقادي نشده است. بهاردانش سرمشق نويسندگي منشيان و كتاب درسي مكتب خانه ها و فارسي آموزان هندي بوده و معرف سبك داستان پردازي هندي داستان در داستان است. سبك نگارش بهار دانش متكلّف و مصنوع است و نويسنده در آن بيشتر به آرايش الفاظ و عبارات توجه داشته است. هدف اوليه نويسنده صنعتگري و آرايش هاي كلامي است تا داستان نويسي. بن مايه ها ي قصّه هاي بهار دانش متنّوع و تلفيقي از داستان هاي ايراني و هندي است. بهار دانش از كتابهاي مكر زنان است كه در رديف آثار موجود در ادب فارسي قابل بررسي هاي جامعه شناختي است. بهار دانش جز ارزش هاي يادشده يكي از متون ادب عامّه نيز هست. متني اندك متفاوت كه زبان آن نسبت به ديگر آثار اين حوزه متكلّف و دشوار است. اين مقاله به متن پژوهي اين متن ادبي مهم مي پردازد كه سالياني دراز زبان فارسي را به گروه عظيمي از علاقه مندان هندي آموزش داده است. در خلال معرفي متن و ارزشهاي ادبي و سبكي و ويژگي هاي محتوايي و داستاني و بن‌مايه‌هاي كتاب معرفي مي شود.

Bahar-e Danesh by Enayatollah Kanbuh Lahouri is a work of Persian literature in India and among the mostly-read literary works of which more than three hundred manuscripts and some commentaries and dictionaries are available. There are few books which have this number of manuscripts. There in not yet an authentic textual criticism of this book in Iran. This book has been an example for secretaries and a textbook in schools and for learners of Persian in India which represents the style of story-in-story in Indian story writing. The style of this work is embellished and the writer has been mainly concerned with decorating the words and sentences in it. The primary aim of the writer is decoration of discourse rather than fictionalization. Motifs of the stories are various and a mixture of Persian and Indian stories. This book is among the books of female tricks and it can be investigated sociologically beside similar works in Persian literature. More than such points, it is also one of the texts of folk literature. Compared to other works in this field, the language of this work is more difficult and embellished. This article aims to provide a textual criticism of this significant literary text which has taught Persian language to a large group of Indian fans for many years. Besides introducing the text and its literary and stylistic values, the fictional characteristics and motifs of this text are also introduced.