نقش متوسط سالهاي تحصيل در روند رشد اقتصادي كشورها (رويكرد بارو و لي در سنجش سرمايه انساني)

The Role of Average Years of Schooling on Economic Growth (Barro and Lee Approach to Measuring Human Capital)

هدف اصلي اين مطالعه، بررسي نقش سرمايه انساني روي رشد اقتصادي در اقتصادهاي مختلف است. براي اين منظور مدلي را بررسي مي كنيم كه نرخ رشد عامل بهره وري كل، به سطح سرمايه انساني وابسته است و سرمايه انساني از دو راه، نوآوري و افزايش سرعت پذيرش تكنولوژي از خارج، رشد بهره وري عامل كل را تحت تاثير قرار مي دهد. با استفاده از رهيافت پانل براي 104 كشور در وقفه هاي 5 ساله در طول سال هاي 2005-1980 پي مي بريم كه رابطه سطوح سرمايه انساني و رشد اقتصادي، غير خطي است و توسعه تكنولوژي داخلي عامل مهمتري در رشد اقتصادي كشورهاي در حال توسعه است؛ درحالي كه انباشت سرمايه انساني از طريق افزايش سرعت پذيرش تكنولوژي از خارج نقش موثرتري را روي رشد كشورهاي توسعه يافته دارد.

The main objective of this study is to investigate the role of human capital on economic growth in different economies. For this purpose, we consider a model in which the growth rate of total factor productivity (GRTFP) depends on human capital stock levels, and human capital affects GRTFP through innovation and technology adoption from abroad. Using a cross-country panel approach for 104 countries, including 79 developing countries and 25 OECD countries, in five-year intervals during the 1980-2005, we found the relationship between human capital and economic growth is nonlinear. In addition, the development of domestic technology is more effective factor on economic growth in developing countries than catch-up factor, while human capital accumulation through technology adoption from abroad is more effective factor on economic growth in developed countries.