بررسي نتايج استئوتومي باز پروگزيمال تيبيا در بيماران مبتلا به دفورميتي واروس

The results of high tibial open wedge osteotomy in patients with varus deformity

زمينه و هدف: استئوتومی گوه باز يكی از مهم‌ترين درمان‌ها در درمان دفورميتی تيبيا است كه به منظور اصلاح واروس و بهبود علايم و نشانه‌های بيماران صورت می‌گيرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتايج عمل استئوتومی در بيماران با دفورميتی واروس است.روش بررسی: اين مطالعه به صورت يك مطالعه گذشته‌نگر برروی نتايج‌ عمل 29 بيمار كه در فاصله زمانی سال‌های 83 تا 89 تحت عمل جراحی عمل استئوتومی پروگزيمال تيبيا قرار گرفته‌اند انجام شد. معيارهای ورود به مطالعه شامل سن كم‌تر از 60 سال، فعاليت فيزيكی زياد همراه با دفورميتی واروس و درگيری كمپارتمان داخلی زانو بود. بيماران با وزن زياد، مبتلايان به درد پاتلوفمورال، سيگاری بودن، آسيب كمپارتمان خارجی، دفورميتی بيش‌تر از 20 درجه، محدوديت اكستنشن و دامنه حركت كم‌تر از 90 درجه از مطالعه حذف شدند. يافته‌ها: 14 نفر از بيماران زن بودند. سن تمام بيماران كم‌تر از 50 سال بود (88/10±64/27). مدت زمان پی‌گيری بيماران 7-2 سال (7/1±33/4) بود. ميزان درد در همه بيماران كاهش يافته بود. در تمام بيماران گرافت استخوانی اتولوگ (Autologus) استفاده‌شده در 15 زانو از گچ‌گيری (5/41%) و بقيه از T.Buttress plate جهت Fixation شكستگی استفاده شد. به‌طوركلی اندكس IKDC و Modified Larson در هر دو گروه واروس اوليه و ثانويه نسبت به قبل از عمل جراحی افزايش پيدا كرده بود ولی تفاوت معنی‌داری بين گروه‌ها نبود (05/0P>).نتيجه‌گيری: استئوتومی به روش گوه باز می‌تواند باعث نتايج رضايت‌بخشی در يافته‌های كلينيكال بيماران مبتلا به استئوآرتريت دژنراتيو اوليه كمپارتمان داخلی زانو گردد. اين روش هم‌چنين باعث اصلاح دفورميتی و بهبود علايم راديولوژيك در بيماران می‌شود.

Background: High tibial open wedg osteotomy is one of the most important modality for treatment of varus deformity in order to correct deformity and improving signs and symptoms of patients with primary degenerative osteoarthritis. The aim of this study was to investigate the results of high tibial open wedge osteotomy in patients with varus deformities.Methods: This retrospective study conducted on twenty nine patients (36 knees) undergone proximal tibial osteotomy operation in Shafa Yahyaian University Hospital from 2004 to 2010. Inclusion criteria were: age less than 60 years, high physical activity, varus deformity and involvement of medical compartment of knee. Patients with obesity, smoking, patelofemoral pain, lateral compartment lesion, deformity degree more than 20 degree, extension limitation and range of motion less than 90 degree were excluded. The clinical and radiologic characteristics were measured before and after operation.Results: Fourteen patients were females. All of them were younger than 50 years, with mean (±SD) 27.64 (±10.88). The mean (±SD) of follow up time was 4.33 (±1.7). All the patients were satisfied with the results of operation. Tenderness and pain decreased in all of them. In all patients autologus bone graft were used, in 15 cases (42.5%) casting and in the rest T.Buttress plate were used for fixation of fractures. In both groups of primary and double varus the International knee documentation committee (IKDC) and modified Larson indices were improved after operation, but there was no significant difference between two groups.Conclusion: High tibial open wedge osteotomy can have satisfying results in clinical signs and symptoms of patients with primary medial joint degenerative osteoarthritis. This procedure also may correct the deformity and improves the radiologic parameters of the patients.