فراواني مخمرهاي كانديدايي و غير كانديدايي در عفونت‌هاي قارچي مخمري در آزمايشگاه‌هاي تهران در 16 ماه

Prevalence of candida and non-candida yeasts isolated from patients with yeast fungal infections in Tehran labs

زمينه و هدف: عفونت های ايجاد شده توسط مخمرهای فرص تطلب از جمله گون ههای كانديدا، تريكوسپورون رودوترولا و ساكارومايسس در افراد با سيستم ايمنی ناكارآمد رو به افزايش بوده و تشخيص آ نها ب هدليل مقاومت ذاتی و اكتسابی برخی گونه های قارچی به داروهای ضد قارچ رايج ضروری است. هدف اين مطالعه شناسايی تا حد گونه به منظور انتخاب درمان صحيح ضد قارچی م يباشد. روش بررسی: در اين مطالعه 200 بيمار مبتلا به عفونت قارچی مخمری مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های گرفته شده از بيماران توسط آزمايش مستقيم و كشت در و كازيين آگار مورد بررسی Corn Meal agar + Tween محيط های سابورو دكستروز آگار، كروم آگار كانديدا، 80 جهت شناسايی RapID yeast Plus System قرار گرفته و نيز آزمايش بيوشيميايی جذب قندها با استفاده از كيت قطعی آ نها استفاده گرديد و در نهايت برای تشخيص نهايی عوامل مخمری تعيين هويت نشده روش مولكولي انجام شد. يافت هها: جمعاً 211 مخمر از 200 نمونه بيمار مبتلا به عفونت های Hpa II با استفاده از آنزيم PCR-RFLP 58 %) بود و ب هدنبال آن كانديدا / مخمری جدا شد. بيشترين عامل عفونت ها كانديدا آلبيكنس با 124 مورد ( 77 ،(%6/ 8%)، كانديدا گلابراتا 13 مورد ( 16 / 17 %)، كانديدا تروپيكاليس 17 مورد ( 6 / پاراپسيلوزيس 36 مورد ( 07 0%)، گونه های تريكوسپورون، سه مورد / 3%)، كانديدا گيلرموند ، ی دو مورد ( 96 / كانديدا كروزی ، ی هشت مورد ( 79 0%) و شش مورد / 0%) و ساكارومايسس سرويسی ، ه يك مورد ( 47 / %1/14 )، گون ههای رودوترولا، يك مورد ( 47 ) %2/84 ) از ديگر گون ههای مخمری بودند. نتيج هگيری: شايع ترين عفونت قارچی كانديديازيس ناخن بوده است و ) كانديدا آلبيكنس فراوان ترين مخمر جدا شده از تمامی ضايعات م يباشد.

Background: Infections caused by opportunistic yeasts such as Candida species, Trichosporon, Rhodotorula and Saccharomyces have increased in immunocompromis- ed patients and their identification is crucial as intrinsic and acquired resistance of some yeast species to antifungal agents are on the rise. The aim of this study was to identify the organisms to the species level in order to suggest accurate and effective antifungal therapies. Methods: In this study that carried out in Tehran, Iran in 2009, 200 patients with yeast infection were medically examined and clinical specimens were prepared for direct examination and culture on Sabouraud dextrose agar. Subsequently, the isolated yeast colonies were identified using various tests including culture on Corn Meal agar with Tween 80, CHROMagar Candida and casein agar. For the definite identification of organisms some biochemical tests were done based on carbohydrate assimilation by RapID Yeast Plus System kit, and, finally, a molecular method, PCR-RFLP, using Hpa II enzyme, was performed for the remaining unknown yeast species. Results: A total of 211 yeast isolates were identified in 200 patients with yeast infections. The most frequent isolated yeasts were Candida albicans, 124 (58.77%), followed by Candida parapsilosis, 36 (17.06%), Candida tropicalis, 17 (8.06%), Candida glabrata, 13 (6.16%), Candida krusei, 8 (3.79%), Candida guilliermondii, 2 (0.96%), Trichosporon, 3 (1.14%), Rhodotorula, 1 (0.47%), Saccaromyces cerevisiae, 1 (0.47%) and other yeast species, 6 (2.84%). Conclusion: Nail candidiasis was the most prevalent type of yeast infection in the patients and Candida albicans was the most frequent isolated species from all clinical specimens.