نسبت وجود و شيييت در ديدگاه ابن‏سينا و نيثن سمن

The Relationship between Existence and Thingness in Ibn Sina and Nithin Soman’s Views

بررسي نسبت ميان دو مفهوم اساسي وجود و شيييت (يا موجود و شي‏ ) از مسايل مهم نظام‏هاي متافيزيكي به‏شمار مي‏آيد. نسبتي كه فيلسوف با اتخاذ مباني خاص براي اين دو مفهوم در نظر مي‏گيرد، بر صورت‏بندي اشياي عالم و وضعيت متافيزيكي معدومات موثر است. در اين مقاله دو نظريه ابن‏سينا و نيثن سمن درباره نسبت وجود و شيييت ارايه شده و ازآنجاكه ديدگاه ابن‏سينا واكنشي به ديدگاه متكلمان اسلامي نيز به‏شمار مي‏آيد، اشاره‏اي مختصر به ديدگاه متكلمان مي‏شود. متكلمان مسلمان قرن‏ها پيش و سمن در قرن حاضر با مباني و انگيزه‏هاي متفاوت، هر دو معتقدند كه نسبت وجود و اشيا، نسبت اعم و اخص مطلق است؛ درحالي‏كه ابن‏سينا آشكارا بر مساوقت نسبت وجود و اشيا تاكيد دارد. هدف اين مقاله آن است كه با نظر به چارچوب نظري بحث، از نسبت وجود و شيييت در فلسفه تحليلي معاصر گامي براي فهم بهتر ديدگاه ابن‏سينا برداشته شود. به صورت خاص‏تر در پي آنيم كه پس از مقايسه وجوه تشابه و تفاوت نظريه هر دو فيلسوف، روشن سازيم كه ديدگاه ابن‏سينا در چه جايگاهي قرار مي‏گيرد. به‏منزله هدف فرعي مقاله، به يكي از مهم‏ترين لوازم بحث (بررسي نسبت وجود و شيييت)، يعني جايگاه متافيزيكي معدومات و راه‏حل‏هاي متفاوت دو فيلسوف براي خبر دادن از معدومات اشاراتي خواهد شد.

Investigating the relationship between two basic notions of existence and thingness (or being and thing) is among the important issues in metaphysical systems. The relationship assumed by a philosopher between these two notions, based on special foundations is effective on his interpretation of the formation of world’s things and the metaphysical condition of non-existents. In the present article, two views of Ibn Sina and Nithin Soman on the relationship between existence and thingness are presented, and since Ibn Sina’s view is considered as a reaction to Muslim theologians’ view, we briefly mention their views as well. Centuries ago the Muslim theologians, and Soman in the contemporary times – each on different bases and with various motivations – believed that the relationship between existence and things is ‘absolute generality and peculiarity’, while Ibn Sina believes in the concomitance of this relationship. Considering the theoretical framework of the discussion, the present article seeks to benefit from the contemporary analytical philosophy’s explanation about the relationship between existence and thingness to better understand Avicenna’s view. More specifically, we are seeking, after comparing the similarities and differences of the views of the two philosophers, to clarify the status of Avicenna’s view. As a secondary goal, we mention one of the most important implications of the discussion (about the relationship between existence and thing), i.e. the metaphysical status of non-existents and the different solutions of the two philosophers for the problem of describing non-existents.