سنت نوشتاري زنان: مطالعه مورديِ دو نسل از نويسندگان زن ايراني (سيمين دانشور و زويا پيرزاد)

Womenʹʹs Writing Tradition: A case study of two generations of Iranian women writers ( Simin Daneshvar and Zoya Pirzad )

اين مقاله، كه برگرفته از يك پروژه پژوهشي است، نقطه عزيمت مطالعه خود را مباني نقد ادبي زن‌محور آنگلو‌ـ امريكايي يا به عبارتي ديگر «نقد وضعي زنان» قرار داده است. مقاله درصدد است اين پرسش را پاسخ گويد كه بر مبناي طبقه‌بندي منتقد امريكايي، الين شوالتر، در ايران سنت نوشتاري زنان چگونه مي‌تواند تفسير شود؟ در اين زمينه، رمان‌هاي دو نويسنده زن ايراني (سيمين دانشور و زويا پيرزاد) را از دو نسل مي‌كاويم. در اين راه، از روش نقد ادبي تفسيري، به لحاظ هماهنگي با اصول نظري اين پژوهش، ياري جسته‌ايم. از همه مقدمات و لوازم تا بدان‌جا رسيديم كه سنت نوشتاري زنانه، بر‌اساس آن تعريفي كه الين شوالتر از آن داشته، در ايران نيز با نوسان‌هاي خاص خويش، پس از گذر از دوران تقليد، رهسپار عبور از سنت فمنيستي به سمت نوشتاري مونث است. مدعاي اين تفسير، رمان چراغ‌ها را من خاموش مي‌كنم از زويا پيرزاد است، اگرچه آن نيز، خود، به‌مثابه سمبلي از سنت نوشتاري مونث، بينامتن، و چه‌بسا سرآغازي است براي نسل‌هاي بعد و نويسندگان ديگر تا در ارتباط متقابل با اين متون، خلاقيت‌ها و سبك‌هاي نويني را در سنت نوشتاري زنانه در ايران بشارت دهند.

Focusing on two works of Iranian women from two generations, this paper aims to demonstrate Women Writing Tradition based on the views of Gynocritics point of view. Due to the complexity and the various interpretations in Feminism literary criticism, an elaborated review will be provided. Elaine Showalter considers three phases in women’s writing which are Femininity, Feminist and Female. In order to meet the comprehensiveness of the thesis, we took a look at the form and narration style of these works and applied them in determining the Writing Tradition of these two writers. We showed that women writing tradition in Iran had its own fluctuations and after passing the imitation/ femininity period, it passes over feminist writing toward female writing. The best example of this is the novel “I turn off the lights” by Zoya Pirzad. Although this work as an example of Female Tradition, is itself inter-textual. It can scaffold other works in future by other authors who can represent their innovations and novel styles in women writing tradition through interaction with such works.