بررسي خشونت در تماشاچيان فوتبال شهر تهران و ارايه راهكارهايي براي كاهش آن

Examining violence among football spectators and presenting methods of reducing it

هدف اين تحقيق، تحليل عوامل خشونت و پرخاشگري تماشاگران فوتبال در ورزشگاه‏ها براي ارايه راهكارهايي جهت كاهش اين معضل اجتماعي است. مسايلي كه در اين تحقيق بررسي شده‌اند به اين صورت است: عوامل موثر در افزايش خشونت در ميان تماشاچيان ورزشگاه‌هاي فوتبال كدامند؟ راهكارهاي كاربردي براي كاهش اين نوع از خشونت كدامند؟ براي پاسخ‌گويي به اين پرسش‌ها، از روش‌هاي بررسي اسنادي و ميداني استفاده شده است. بنابراين با استفاده از ديدگاه‏هاي نظري متفاوت و تفسيرهاي گوناگون در مورد رفتار اوباشگرانه ‌و خشونت تماشاگران مسابقات فوتبال، كه گستره‏ي آن عوامل كلان اجتماعي تا عوامل خُرد را دربرمي‏گيرد، به بررسي اين موضوع پرداخته شده است. جامعه آماري اين تحقيق عبارت‌است‌از حدود بيست هزار تماشاگر چندين بازي فوتبال ليگ برتر باشگاه‌هاي شهر تهران، كه تعداد 360 نفر از آنها به‌عنوان نمونه، به‌صورت كاملاً تصادفي انتخاب شده‌اند. در اين تحقيق براي سنجش رابطه متغيرها از آزمون آماري ضريب همبستگي پيرسون و آزمون خي دو استفاده شده است. همچنين ابزار پرسش‌نامه در اين تحقيق مورد استفاده قرار گرفته است كه تاثير متغيرهاي اهميت و حساسيت بازي، حركات خشونت‏آميز و پرخاشگرانه بازيكنان در هنگام مسابقه، كيفيت داوري‌، سن، پايگاه اجتماعي بر گرايش طرفداران تيم‏هاي ورزشي به خشونت در آن آورده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد بين سن، ناكامي فرد، سياست‌هاي رسانه‌اي و جو ورزشگاه با خشونت رابطه معني‌دار وجود دارد. فعاليت‌هاي آموزشي از طرف خانواده، آموزش‌و‌پرورش، رسانه‌ها، مطبوعات و فراهم آوردن امكانات لازم مي‌تواند موجب كاهش پرخاشگري در ميادين ورزشي و ورزشگاه‌ها شود. همچنين شناسايي افراد خاطي و جلوگيري از ورود اين افراد به ورزشگاه‌ها از طرف پليس، مي‌تواند در كاهش رفتارهاي پرخاشگرايانه تماشاگران تاثير بسزايي داشته باشد.

Religious beliefs are an internal, social and psychological force that could have behavioral, social and health-related consequences for human life. Religion plays a major role in the individualʹs encountering with life complexities and is a modifier of lifeʹs tough crises. The outcomes of different researches indicate that religious people have a higher psychological health and life contentment. On the other hand, the negative relation between religiosity and crime and criminal behaviors is confirmed in results of different meta-analyses. While the studies show that religiosity inhibits crime, its basic mechanisms havenʹt been identified yet. Previous researches have examined some mechanisms such as moral beliefs, social networks and relationship with non-criminal peers that through them religion may have an indirect influence on crime. A potential intervening mechanism that has drawn little empirical attention is self-control. The results suggest that religious individuals exhibit higher levels of self-control. Furthermore, self-control plays the role of a mediator variable in restraining religious teenagers from abusing drugs and drinking alcohol. In this article empirical evidences related to basic mechanisms which by them religion could be influential in decreasing criminal behaviors, decreasing morbid-psychological symptoms and preventing behaviors such as drug abuse and risky sexual manners, are examined and finally necessary suggestions are made.