مديريت فاضلاب بيمارستاني با اهميت تر از فاضلاب خانگي-مطالعه موردي: بيمارستان هاي استان كرمانشاه

More Significant Hospital Waste Management than Domestic Sewage: Case Study of Hospitals in Kermanshah Province

مقدمه: تخليه فاضلاب بيمارستاني به محيط زيست انساني به خصوص آب هاي سطحي و زير زميني مخاطرات و معضلات عمده اي را براي انسان ايجاد مي نمايد. لذا در اين مطالعه سعي بر اين است كه وضعيت تصفيه و دفع فاضلاب بيمارستان هاي استان كرمانشاه در سال 91-1390 مورد بررسي قرار گيرد. مواد و روش ها: تحقيق حاضر به روش توصيفي-تحليلي انجام گرفته است كه جامعه مورد مطالعه شامل تمامي بيمارستان هاي استان كرمانشاه(19 بيمارستان خصوصي و دولتي) مي باشد. ابزار و روش گردآوري داده ها از طريق چك ليست تنظيم شده(شامل 18 سوال مربوط به مشخصات عمومي و اختصاصي بيمارستان در مورد وضعيت تصفيه و دفع فاضلاب آن) بوده كه با مراجعه حضوري تكيمل گرديد. در نهايت داده هاي حاصله در قالب جداول و نمودارهاي توصيفي ارايه گرديد. يافته هاي پژوهش: نتايج نشان داد كه از مجموع 19 بيمارستان، 7 بيمارستان(8/36 درصد) داراي سيستم تصفيه فاضلاب در حال بهره برداري(فعال)، 5 بيمارستان(4/24 درصد) داراي سيستم تصفيه فاضلاب غيرفعال و 7 بيمارستان(8/36 درصد) تصفيه خانه فاضلاب ندارند. بحث و نتيجه گيري: با توجه به اين كه تخليه فاضلاب بيمارستاني بدون تصفيه مناسب به شبكه فاضلاب شهري براي انسان و محيط زيست خطرات عديده اي دارد لذا عدم وجود تصفيه خانه فاضلاب فعال در 12 بيمارستان استان(15/63 درصد) نگراني محسوب مي شود. بنا بر اين اخذ سياست هايي براي احداث سيستم تصفيه فاضلاب در كليه بيمارستان ها و بهره برداري آن توسط شركت ها و افراد متخصص در اين زمينه، كلرزني فاضلاب خام(و در صورت امكان فاضلاب تصفيه شده) جهت كاهش بار آلودگي ورودي به شبكه جمع آوري و تصفيه خانه فاضلاب شهري، نظارت كافي مسولين بهداشتي، شركت آب و فاضلاب و ديگر سازمان هاي مرتبط از جمله موادي است كه مي تواند در جهت برآورده كردن استانداردهاي لازم در يك بيمارستان و استقرار سيستم مديريت زيست محيطي(ISO 14000) در تنظيم فرآيندهاي مديريت جهت ارتقا كيفيت دفع فاضلاب بيمارستان ها بسيار موثر باشد.

Introduction: The discharge wastewater of hospital into surface and groundwater cau-ses major risks and challenges for human. Therefore, this study is an attempt to exa-mine the treatment and disposal of hospital wastewater status in Kermanshah Province in 2011-12. Materials & Methods: This research was a descriptive-analytic study that included all hospitals in Kermanshah province (19 pri-vate and public hospitals). The instruments and data collection methods were determ-ined through checklists (including 18 quest-ions about general and specific information of hospital on the discharge status and se-wage disposal) that were matched with visiting. Finally the resulting data were rec-orded in the form of tables and graphs. Findings: The results showed that from the total of 19 hospitals, 7 hospitals (36.8% of all hospitals) had a wastewater treatment system in use (active), 5 hospitals (24.4%) had a wastewater treatment system inactive and 7 Hospital (36.8 %) did not have a was-tewater treatment plant. Discussion & Conclusion: Considering the numerous risks of hospital wastewater dis-charge into municipal sewers for humans and the environment, the lack of active was-tewater treatment in 12 hospitals of the province (63.15%) is a concern. So setting policies for the construction of wastewater treatment systems in all hospital, exploiting them by companies and professionals in the field, chlorinating raw sewage (wastewater treated if possible) to reduce pollution ent-ering the collection and treatment network house of sewage, adequate monitoring of health authorities, water companies and oth-er related organizations are the steps that can be very effective to meet the standards required in a hospital and Environmental Management System (ISO14000).