ارزيابي عوامل بحراني مديريت دانش در كسب و كار هاي مبتني بر پروژه با استفاده از مدل سازي ساختاري تفسيري

امروزه سازمان ها دريافته اند كه رمز ماندگاري در عرصه رقابت، پرداختن به مقوله دانش و مديريت صحيح آن مي باشد. در عين حال بسياري از سازمان ها، كسب و كار خود را بر حسب پروژه ها سازماندهي مي كنند. موفقيت مديريت دانش در سازمان هاي مبتني بر پروژه به دليل ويژگي هاي متفاوت شان با ساير سازمان ها، مستلزم توجه به يك سري عوامل بحراني موفقيت مي باشد. هدف اين پژوهش شناسايي عوامل بحراني مديريت دانش در كسب و كارهاي مبتني بر پروژه و ارزيابي روابط بين آنها با استفاده از مدل سازي ساختاري تفسيري مي باشد. در اين مطالعه جامعه تحقيق تعدادي از مديران پروژه هاي صنعت خودروسازي ايران بوده كه با استفاده از تكنيك دلفي و طي مدت 2 ماه نظرات آنها جمع آوري و تحليل شده است. نتايج نشان مي دهد عامل مديريت بالاترين قدرت نفوذ و كمترين وابستگي را در بين 8 عامل بحراني ديگر شامل: ساختار سازماني، فرهنگ، متدولوژي مديريت دانش، زير ساخت هاي اطلاعاتي، محتواي دانش، مديريت پروژه سازماني، انگيزش و پاداش و كاركنان دارد. شناخت كليه اين عوامل و درك روابط بين آن ها، براي موفقيت مديريت دانش در كسب و كارهاي مبتني بر پروژه امري ضروري است.