هويت تاريخي، نوعثماني گرايي و سياست خارجي تركيه

Historical Identity, Neo-Ottomanism and Foreign Policy of Turkey

با روي كار آمدن حزب عدالت و توسعه در تركيه، از سال 2002 ميلادي تحولات فراواني در سياست خارجي اين كشور شكل گرفته است. دولت برآمده از اين حزب، سياست خارجي چندوجهي، فعال، پويا و مستقلي را در پيش گرفته كه به‌طور همزمان گسترش روابط با كشورهاي غربي از يك سو و تقويت سياست نگاه به شرق را از ديگر سو تعقيب مي كند. در مفهوم‌سازي رويكرد حاكم بر سياست خارجي جديد تركيه، اصطلاح نوعثماني‌گري يا عثماني‌گرايي جديد مرسوم شده است. پرسش قابل طرح در اين راستا اين است كه رويكرد جديد سياست خارجي تركيه بر چه سازه‌هايي استوار است؟ مقاله حاضر اين فرضيه را مورد واكاوي قرار مي‌دهد كه سياست خارجي جديد تركيه برگرفته از صورت‌بندي هويتي مبتني بر سابقه تاريخي و فرهنگي خاص براي اين كشور قابل‌فهم است. بر پايه اين رويكرد، در كنار دغدغه همگرايي تركيه با غرب، گسترش روابط اين كشور با مناطق ژيوپليتيكي خاورميانه، آسياي مركزي و قفقاز، بالكان و شمال افريقا كه قبلاً جزيي از امپراتوري عثماني بوده اند در اولويت سياست خارجي جديد تركيه قرار دارد. در مقاله حاضر، ضمن تبيين رابطه هويت و سياست خارجي تركيه، ماهيت نقش‌ها، منافع و اهدافي كه دولت‌مردان كنوني تركيه براي سياست خارجي اين كشور در سطح منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي تعريف كرده‌اند، مورد واكاوي قرار مي‌گيرد.

With justice and Development partyʹs taking over affairs in Turkey at 2002, foreign policy of this country has been changed significantly since 2002.The government emerged from this party has taken a multilateral, active, dynamic and independent foreign policy, that pursuit expansion of ties with western countries and integration in to west, on one hand, and reinforcement of the policy of "looking at East", on the other hand simultaneously. The Term of Neo-ottomanism or new ottomanism has become common in conceptualizing the dominating approach of new Turkish foreign policy. In this direction, a question that can be raised is on what structures the approach of new Turkish foreign policy are based? The hypothesis of this research is that the new Turkish foreign policy is understandable on the basis of a cultural and historical background derived from identical configuration. Based on this approach, the expansion of this countryʹs ties with geo politic regions of Middle East, central Asia, Caucasia, Balkan, and North Africa, which have been some part of Ottoman Empire previously, is of high priority on new Turkish foreign policy along with concern about Turkeyʹs convergence to the west. In present research, the nature of roles, interests and objectives that defined by current Turkish statements for the countryʹs foreign policy regionally and Trans regionally is explored, while the relationship between identity and foreign policy of Turkey is illustrated.