بررسي ارتباط بيماري پوكي استخوان و بيماري پريودنتال

Evaluation of the relationship between osteoporosis and

چكيده مقدمه: استيوپروز و بيماري پريودنتال بيماري‌هايي چندعاملي هستند كه عموماً مرتبط با افزايش سن مي‌باشند. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين بيماري‌هاي پريودنتال و پوكي استخوان بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تحليلي- مقطعي، از تعداد 98 زن كه از آن‌ها تست سنجش تراكم استخوان تهيه شده بود و مورد معاينات پريودنتال قرار گرفته بودند، 75 نمونه كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند انتخاب و به سه گروه 25 تايي با ميانگين سني يكسان، دسته‌بندي شدند. معاينات پريودنتال شامل تعداد دندان‌هاي از دست رفته، عمق پروبينگ، تحليل لثه، از دست دادن چسبندگي كلينيكي، شاخص پلاك و شاخص لثه‌اي انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس و ضريب همبستگي پيرسون صورت گرفت (05/0 = ?). يافته‌ها: ميزان از دست رفتن چسبندگي كلينيكي، شاخص لثه‌اي، در افراد استيوپروتيك(004/0=p value) و ميزان تحليل لثه در گروه‌هاي استيوپروتيك و استيوپنيك نسبت به گروه نرمال (001/0 =p value ) به طورمعني‌داري بيشتر بود. در مورد شاخص پلاك، شاخص لثه‌اي، عمق پروبينگ و تعداد دندان موجود در دهان تفاوت معني‌دار گزارش نشد(05/0p value > ). همبستگي سن با شاخص لثه‌اي (001/0 =p value )، شاخص پلاك (03/0 =p value ) و تحليل لثه (001/0 = p value) مستقيم و معني‌دار بود، در صورتي‌كه اين رابطه با عمق پروبينگ واز دست رفتن چسبندگي كلينيكي معني‌دار نبود (05/0p value > ). شاخص لثه‌اي با شاخص پلاك (00002/0 = p value) و عمق پروبينگ (00003/0 =p value ) ارتباط مستقيم و معني‌دار داشت ولي رابطه‌ي آن با تحليل لثه و از دست رفتن چسبندگي كلينيكي تفاوت معني‌دار نداشت (05/0 p value > ). شاخص پلاك با تحليل لثه (01/0=p value ) و عمق پروبينگ (005/0 = p value) هم ارتباط مستقيم و معني‌دار داشت اما ارتباط آن با از دست رفتن چسبندگي كلينيكي معني‌دار نبود ( 05/0p value > ). نتيجه‌‌گيري: با توجه به اين محدوديت‌هاي مطالعه، رابطه‌ي بين از دست رفتن چسبندگي با كاهش تراكم استخوان مطرح مي‌كند كه پوكي استخوان مي‌تواند از جمله عوامل زمينه‌ساز تشديد بيماري‌هاي پريودنتال به‌شمار رود. بررسي‌هاي بيشتر توصيه مي‌گردد. كليد واژه‌ها: بيماري‌هاي پريودنتال، پوك استخواني، تراكم استخوان

Abstract Introduction: Osteoporosis and periodontal diseases are both multifactorial and are mostly associated with aging. The aim of this study was to evaluate the relationship between osteoporosis and periodontal diseases. Materials and Methods: In this analytical/cross-sectional study, periodontal examinations were carried out on 98 women who had undergone bone mass densitometry. Of these cases, considering the inclusion criteria, 75 women were selected and assigned to three groups of the same age average. Periodontal examinations consisted of the number of lost teeth, probing depth, gingival recession, clinical attachment loss, plaque index and gingival index. Data were analyzed using ANOVA and Pearson’s correlation coefficient (?=0.05). Results: CAL mean in osteoporotic group in comparison to the other groups (p value = 0.004) and gingival recession (GR) mean in osteoporotic and osteopenic groups compared to the normal group (p value = 0.001) were significantly higher value. However, plaque index (PI) and gingival index (GI), probing depth and the number of remaining teeth did not exhibit significant differences between the groups (p value > 0.05). There was a direct and positive correlation between age and GI (p value = 0.001), PI (p value = 0.03) and GR (p value = 0.01); however, age did not exhibit a significant correlation with PD and CAL (p value > 0.05). GI had a positive and significant correlation with PI (p value = 0.00002) and PD (p value = 0.00003) but did not have a significant correlation with GR and CAL (p value > 0.05). PI had a positive and significant correlation with GR (p value = 0.01) and PD (p value = 0.005), with no significant correlation with CAL (p value > 0.05). Conclusion: Under the limitations of the present study, the relationship between clinical attachment loss and a decrease in bone density might indicate that osteoporosis might be considered a potential risk factor for periodontal diseases. However, Further studies are recommended. Key words: Bone density, Osteoporosis, Periodontal diseases