تصحيف "استيثاقنا" به "استثناونا" و اثر آن در شرح ها و ترجمه هاي نهج البلاغه

The changing of /Estisagoana/ to /Estesnaona/due to diacritical mistake (/tashif/) and its effects on the descriptions and translation of Nahj-ol-balagha

متون قديم عربي و فارسي در طول تاريخ در اثر استنساخ مكرر و يا سهو القلم كاتبان دستخوش تصحيف و اختلاف فراوان شده و در برخي موارد بيان اختلاف نسخه ها حتي چند برابر اصل متن گرديده و اين امر به دشواري و درك متن و ترجمه آن انجاميده است. در اين گفتار عبارت"استيثاقنا" در خطبه 127 و176 نهج البلاغه كه به اشتباه"استثناونا" ضبط شده به عنوان شاهد تاثير تصحيف در شرح و ترجمه متون مورد بررسي قرار مي گيرد و در نتيجه روشن مي شود: 1. بسياري شارحان و مترجمان نهج البلاغه با كمك سياق كلام توانسته اند همان وجه صحيح عبارت را ترجمه و شرح نمايند. 2. جناس تصحيف در برخي موارد مي تواند موجب اشكال و اشتباه در متون قديم شود. 3. تصحيح بينا بين متون?در برخي موارد موجب مي شود متن در دست تصحيح دقيق تر و صحيح تر ارايه گردد.

The Arabic and Persian ancient texts have been effected by means of /Tashif/( diacritical mistakes), throughout the repeated transcription and slip of the pen ,and some times the record of the differences between the various manuscripts of a text becomes many times more than that text itself. This process shows the difficulty of translation from Arabic texts into Persian. In this article- the phrase /Estisagoana/ that mistakenly changed to /Estesnaona/ in Nahj-ol-balagha (sermon No. 176, 127) has been discussed as an example for the effect of "/TASHIF /"(diacritical mistake) upon translations and descriptions and the results show that: 1. Some of the descriptors and translators of Nahj-ol-balagha have been able to identify the correct sense through contexts. 2. Tashif assonance has resulted in many orthographic errors in the ancient texts. 3. The correction of ancient texts based on a combinatory approach (Mayele Herawi, P.280) bear more reliable results which are acceptably accurate.