دو تفسير از صادر اول و اجزاي آن در حديث حدوث اسماء

Two Interpretations of the First Emanation Being and Its Components in the Hadith of ‘Huduth al-Asma’

چكیده حدیث اول از باب حدوث اسماء اصول كافی كه به حدیث «حدوث اسماء» مشهور است، از مشكلات و متشابهات احادیث و مشتمل بر معرفت برجسته‎ای از معارف فراوان موجود در روایات اهل‎البیت (ع) است و به دلیل جذابیت محتوای آن، مورد تفسیرهای متعدد واقع ‎شده‎ است. بر اساس این حدیث كه مبیّن ترتّب و تنزّل و تكثّر اسماء الهی است، مخلوق اول اسمی است كه چهار جزء دارد كه یك جزء آن در حجاب سه جزء دیگر قرار گرفته ‎است. آن سه جزء یا سه اسم، هركدام دارای چهار ركن‎اند و هر ركنی سی اسم در ذیل خود دارد تا درنهایت به سیصدوشصت اسم بالغ شود. در آخر حدیث، اشاره‎ای مشتمل بر تفسیر و تعلیل به آیۀ «قُل اُدعوا اللهَ او ادعوا الرَّحمن ایا ما تَدعوا فَلَهُ الاسماءُ الحسنی» شده ‎است. در میان تفسیرهای متعدد این حدیث، تفسیر ملاصدرا در شرح اصول كافی و تفسیر علامه طباطبایی در المیزان و رسالة الاسماء به جهاتی از جملۀ مهم‎ترین و مؤثرترین شرح‎های موجودند. در این مقاله به بیان و مقایسۀ تحلیلی این دو تفسیر پرداخته‎ایم.

The first hadith of the chapter ‘Huduth al-Asma’ in Usul al-Kafi, which is one of the most difficult and problematic hadiths and is known as the hadith of ‘Huduth al-Asma’, consists of significant knowledge prevalent in the narratives of the Ahl al-Bayt (A.S.). Because of its attractive content, the hadith has been an object of various interpretations. According to this hadith, which accounts for the sequence, degree, and plurality of the Divine Names, the first creature is a name with four components, one of which is under the veil of the three others. Each of these three components or names has four pillars, and each pillar has thirty names. Thus, the sum total of the names amounts to three hundred and sixty names. At the end of the hadith, there is an exegesis of the 110th Verse of Surat Al-ʹIsrāʹ that says “Say, ‘Call upon Allah or call upon the Most Merciful. Whichever [name] you call - to Him belong the best names.’” Among the different interpretations of this hadith, the ones by Mulla Sadra in Sharh Usul al-Kafi and Allameh Tabataba’i in Al-Mizan and Risalah al-Asma are the most important and influential interpretations. In this paper, the two interpretations are explained and analyzed comparatively.