هنر اندازه‏ گيري و مدلسازي در آزمايش مودال و مشكلات آن (بخش پاياني)

چكيده : تحليل ديناميكي سازه‏ها براي طراحي، تعمير و نگهداري آنها بسيار حايز اهميت است. تعيين مشخصات ديناميكي سازه بخش مهمي ‏از اين تحليل ديناميكي مي‏باشد و آزمايش مودال يكي از بهترين روش‏ها به منظور تخمين مشخصات ديناميكي شامل فركانس‏هاي طبيعي، ضرايب ميرايي و شكل مودها مي‏باشد. با توجه به اين كه در مسير انجام آزمايش مودال عواملي وجود دارد كه باعث ايجاد خطا در نتايج به دست آمده مي‏شود، شناسايي عوامل خطا و ارايه راه‏حل‏هايي در جهت كاستن از آنها، مي‏تواند نتايج به دست آمده از آزمايش را تا حد زيادي بهبود بخشد. اين موضوع در قالب دو مقاله مورد بررسي قرار گرفته است. در مقاله اول مهم‏ترين عوامل خطا در آزمايش مودال معرفي شدند و برخي از عوامل خطا نظير اثر بارگذاري جرمي شتاب‏سنج، درگيري قطعه و لرزاننده و رفتار غيرخطي مورد بررسي قرار گرفتند و به منظور كاستن يا برطرف نمودن آنها راه‏حل‏هايي ارايه شد. در اين مقاله، كه مكمل مقاله اول است، ساير عوامل خطا در آزمايش مودال شامل عدم امكان اندازه‏گيري درجات آزادي چرخشي، عدم دقت در آزمون چكش، نويز، خطاي پردازش سيگنال‏ها و مودهاي نزديك به هم مطرح گرديده و راه‏حل‏هايي براي كاستن يا برطرف نمودن آنها ارايه شده است. سپس در ادامه، آزمايش مودال محيطي به عنوان روشي كه مي‏تواند مشكلات مربوط به يكي از اين منابع خطا يعني تحريك را در آزمايش مودال برطرف كند مطرح شده است.