بروني‌گرايي و مسئلة استقرا

An Objection to Paul’s Reading on Christianity

مسئلة سنتی استقرا یكی از صور بسیار مشهور شكاكیت به شمار می‌رود و تا به حال فلاسفة بسیاری برای حل یا منحل‌ساختن آن كوشیده‌اند؛ برونی‌گرایی یكی از رهیافت‌هایی است كه به باور برخی معرفت‌شناسان می‌تواند در حل مسئلة سنتی استقرا به كار آید. مهم‌ترین نظریة مطرح‌شده در زمینة برون‌گرایی، نظریة اعتمادگرایی فرایندی است. اعتمادگرایی فرایندی به واسطة تأكید بر خطاپذیری باور‌ها، و برگرفتن معیارهای فروتنانه و سهل‌گیرانه در دستیابی به معرفت، در مقابل شكاكیت، كم‌تر آسیب‌پذیر است. در مقالة حاضر نشان خواهیم داد كه این معرفت‌شناسان از این نكتة بسیار مهم غفلت می‌كنند كه اعتمادگرایی فرایندی و به طور كلی، نظریه‌های برونی‌گرایانه، استقرا را پیش‌فرض می‌گیرند. از این رو چنین نظریه‌هایی از قابلیت قابل توجهی برای حل مسئلة مذكور برخوردار نیستند.

The classical problem of induction is one of the very known forms of Skepticism, which many philosophers have tried to solve or resolve it. Some epistemologists believe that Externalism could be used as a good approach to resolve the problem. They claim that ‘Process reliabilism’, the most important externalist theory, is less vulnerable to Skepticism than other theories, because of its epistemological fallibilism, and also taking modest and weak criteria to acquire knowledge. In this paper we will argue that externalist theories, including Process reliabilism, presuppose induction, so such theories don’t have considerable capabilities to solve or resolve the problem.