اثر سه حشره‌كش متوكسي‌فنوزايد، لوفنوران و فلوفنوكسوران روي برگ‌خوار چغندرقند، Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae) در شرايط آزمايشگاهي

Effects of methoxyfenozide, lufenuron and flufenoxuron on beet armyworm, Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae) in laboratory conditions

برگ‌خوار چغندرقند، Spodoptera exigua (Hübner)، از آفات مهم گياهان زراعي است و دامنه‌ ميزباني وسيعي دارد. استفاده از حشره‌كش‌هاي امن‌تر با نحوه اثر متفاوت و احتمال كم‌تر بروز مقاومت، مثل تنظيم‌كننده‌هاي رشد حشرات، در برنامه‌هاي مديريت اين آفت از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. در اين پژوهش، اثر سه تنظيم‌كننده رشد حشرات به نام‌هاي متوكسي‌فنوزايد، لوفنوران و فلوفنوكسوران روي لاروهاي سن اول برگ‌خوار چغندرقند مورد بررسي قرار گرفت. براي بررسي اثر حشره‌كش‌هاي مذكور، آزمايش‌هاي زيست‌سنجي با استفاده از دو روش غوطه‌ور كردن ديسك‌هاي برگي و تيمار غذاي مصنوعي انجام و نتايج 144 ساعت بعد از تيمار ثبت شدند. مقادير LC50 براي حشره‌كش‌هاي متوكسي‌فنوزايد، فلوفنوكسوران و لوفنوران در روش تيمار غذاي مصنوعي به‌ترتيب 154/0، 254/0 و 398/2 و در روش غوطه‌ور كردن ديسك‌هاي برگي به‌ترتيب 302/1، 427/0 و 510/3 ميلي‌گرم ماده موثر در ليتر به‌دست آمدند. مقايسه مقادير LC50 با استفاده از روش محاسبه حدود اطمينان نسبت آن‌ها نشان داد كه در هر دو روش زيست‌سنجي، بين مقادير LC50 حشره‌كش‌ها تفاوت معني‌دار وجود داشت. در هر دو روش مورد بررسي، لوفنوران كم‌ترين سميت را روي لاروهاي سن اول برگ‌خوار چغندرقند داشت. هر سه حشره‌كش در غلظت‌هاي پايين، روي لاروهاي سن اول برگ‌خوار چغندرقند موثر بودند.

Beet armyworm, Spodoptera exigua (Hübner), is an important pest of field crops with a wide range of host plants. Using safer insecticides, such as insect growth regulators (IGRs), with different modes of action and lower possibility of development of resistance would be useful for an effective control program. The effects of three IGRs namely methoxyfenozide, lufenuron and flufenoxuron were assessed on 1st instar larvae of S. exigua. The bioassays were performed using diet incorporation and leaf dipping methods. Mortalities were recorded 144 hours after the treatment. The LC50 values for methoxyfenozide, flufenoxuron and lufenuron were found to be 0.154, 0.254 and 2.398 mg ai/l, in diet incorporation method; and 1.302, 0.427and 3.510 mg ai/l in leaf dipping method, respectively. Based on the 95% confidence interval of the ratios of LC50s, for all of the insecticides tested, the LC50 values were significantly different in the two bioassay methods used. Lufenuron had the lowest toxicity against the 1st instars of beet armyworm in both assays. All insecticides were effective against 1st instar larvae of beet armyworm at low concentrations.