ارتباط پارامترهاي راه رفتن با تعادل ايستا و پوياي سالمندان

The relationship between gait parameters and static and dynamic balance in the elderly

زمينه: تغييرات فيزيولوژيكي و مشكلات عضلاني مي‌تواند به اختلال تعادل و افزايش خطر افتادن در سالمندان منتهي گردد. بنابراين ارزيابي عوامل مرتبط با تعادل در سالمندان و افزايش آگاهي از خطر زمين خوردن و تخصيص وسيله كمكي مناسب ضروري است. لذا هدف از انجام اين تحقيق بررسي رابطه برخي پارامترهاي راه رفتن با تعادل ايستا و پوياي سالمندان بود. روش‌ها: در اين مطالعه نيمه‌تجربي 44 سالمند مرد و زن به‌طور جداگانه (در دو گروه 22 نفره) به‌عنوان آزمودني شركت كردند. مقادير اندازه‌گيري‌شده شامل طول قدم، طول گام، پهناي گام، زاويه چرخش انگشتان پا، تعادل ايستا و تعادل پويا بود. تعادل ايستا با استفاده از آزمون لك‌لك و تعادل پويا با استفاده از آزمون زماندار برخاستن و برگشتن اندازه گرفته شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تي‌تست و ضريب همبستگي پيرسون در محيط نرم‌افزار SPSS 15 صورت گرفت. يافته‌ها: بين طول قدم و طول گام با تعادل ايستا و تعادل پويا و پهناي گام با تعادل پويا ارتباط معناداري وجود داشت (05/0P < ). ولي بين پهناي گام با تعادل ايستا و زاويه چرخش انگشتان با تعادل ايستا و تعادل پويا در سالمندان مورد مطالعه رابطه معناداري مشاهده نگرديد. نتيجه‌گيري: تعادل سالمندان مي‌تواند با كاهش طول قدم و افزايش پهناي گام بهبود يافته و احتمال زمين خوردن در آن‌ها را كاهش دهد.

Background: The physiological changes and muscle problems can lead to balance disorder and increased risk of falling among the elderly. Therefore, it is necessary to evaluate the factors associated with balance in the elderly, to increase their awareness of the falling risks and to provide them with appropriate assistive devices.. Hence, this study was carried out to investigate the relationship between some gait parameters and static and dynamic balance in the elderly. Methods: In this quasi-experimental study, 44 men and women in two groups (22 per group) participated as the study sample. The measured values included step length, stride length, step width, rotating angle of toes, and static and dynamic balance. The static balance was measured with Romberg test and dynamic balance with TUGTU test. Data were analysed by SPSS-15 software using t-test and Pearson correlation coefficient. Results: There was a significant relationship between step length and stride length with static and dynamic balance and between step width and dynamic balance (p?0/05). But no significant relationship was reported between step width and static balance and between rotating angle of toes with static and dynamic balance among the elderly. Conclusions: the elderly balance can be improved by decreasing the step length and increasing the stride length, thereby reducing the possibility of their falling.