بررسي مفهوم خودبنيادي و متافيزيك تجدد در تفسير هيدگر از انديشه هگل

Heidegger’s Interpretation of Subjectivity and Metaphysics of Modernity in Hegelʹʹs Thought

در اين مقاله مي‌كوشيم تا تفسير هيدگر از مفهوم «خودبنيادي» و «متافيزيك تجدد» در اثرش «مفهوم تجربه هگل» بر اساس يكي از مواجهه‌‌هاي او با اثر سترگ و تاريخ‌ساز هگل يعني پديدارشناسي روح بيان شود. بدين منظور، نقد هيدگر به هگل در پرسش از مطلق، مفهوم خودبنيادي، و حضور يا ظهور مجدد مطلق، غايت و فرجام فلسفه او به عنوان متافيزيك تجدد و نقش مفهوم تفاوت وجودشناختي در تفكر او را بررسي خواهيم كرد. درنهايت نتيجه خواهيم گرفت كه از نظر هيدگر، فلسفه هگل فلسفه‌اي موضوع (شناسايي) محور، خودبنياد و به‌منزله متافيزيك جديدي است كه غايت به نيست‌انگاري تكنولوژي دوره جديد مي‌انجامد. از اين‌رو، هگل در فراروايت هيدگر از تاريخ متافيزيك غرب، نقشي محوري دارد و اوج غايت آن را بايد به‌مثابه تقدير و سرنوشت نيست‌انگاري تكنولوژي دوره جديد ملاحظه كرد. اما در عين حال خواهيم ديد، شباهت بين آن‌ها در تامل در معناي پايان فلسفه و پرسشِ بنيادين تفكر امري انكارناشدني است.

This paper pursues to explain Heideggerʹs interpretation of subjectivity and metaphysics of modernity in his work entitled Hegelʹs Concept of Experience based on one of his confrontation with Hegelʹs magnificent work, i.e., Phenomenology of Spirit. To this end, Heidegger’s critique of Hegel on the question of the absolute, subjectivity, parousia of the absolute, metaphysics of modernity as the end of his philosophy, and the role of ontological difference in his thought were examined. Finally, it is concluded that in Heideggerʹs opinion, Hegelʹs philosophy is subject-oriented, subjective, and a modern metaphysics that aims to demonstrate the nihilism of modern technology. So, Hegel plays a pivotal role in Heideggerʹs meta-narrative of the history of western metaphysics which aims to shed some light on the nihilism of modern technology.Therefore, the striking similarity in Hegel’s and Heidegger’s reflections on the meaning of the end of philosophy and the question of original thought is undeniable.