اراده، سوژه مريد، و اراده بيگانه (خدا) در آموزه‌هاي ويتگنشتاين متقدم

Will, Willing Subject, and Alien Will (God) in Wittgenstein’s Earlier Teachings

ويتگنشتاين در فقرات پاياني تراكتاتوس از وجود امر ناگفتني سخن مي‌گويد كه خود را نشان مي‌دهد. اراده و سوژه مريد در آموزه‌هاي ويتگنشتاين متقدم در زمره ناگفتني‌ها قرار مي‌گيرد. ويتگنشتاين در يادداشت‌ها، از سوژه با چهار عنوانِ سوژه متفكر، سوژه شناسا، سوژه متافيزيكي، و سوژه مريد سخن مي‌گويد. سوژه مريد متفاوت از ديگر عناوين تبيين مي‌شود. سوژه مريد امري استعلايي و حامل خير و شر است و بدون آن اخلاق معنا نمي‌يابد. مي‌توان گفت اراده، سوژه مريد، و اراده بيگانه يا خدا بيش‌ترين نقش را در اخلاق ويتگنشتايني بازي مي‌كنند. با اين حال ابهامات قابل توجهي در اين مفاهيم وجود دارد. اين نوشتار در پي آن است تا در مسير روشن‌سازي اين مفاهيم در آموزه‌هاي ويتگنشتاين مقدم قدم بردارد.

In the Tractatus, Wittgenstein declares that “There is indeed the inexpressible. This shows itself.” Theearly Wittgenstein believes that will and willing subject are inexpressible. In the 1914–1916 Notebooks, Wittgenstein uses four titles for subject: knowing subject, thinking subject, metaphysical subject, and willing subject. Willing subject is transcendental and the bearer of good and evil. Good and evil only enter through the subject. Without willing subject, there is not ethics. Wittgenstein explicitly states that ethics does not treat of the world. Ethics must be a condition of the world, like logic. Will, willing subject, and alien willare vaguely declared in Wittgenstein’s earlier teachings. This article tries to explain these concepts.