توبه از ديدگاه قرآن و سنت

Penitence in Qur’an and Sonnah’s perspective

توبه عبارت است از بازگشت همراه با پشيماني به سوي خدا و دوري از گناه و عزم بر عدم بازگشت به آن و نيز طلب مغفرت از خداوند و سعي و تلاش بر جبران گذشته. از مشتقات و الفاظ مرتبط و هم خانواده با آن، 28 كلمه در قرآن آمده است و احاديث فراواني نيز در همين رابطه روايت شده كه جدا از اهميت ويژه آن، فرصتي اعطا شده به مجرم است، تا از رفتار خود پشيمان گشته و راه اصلاح در پيش گيرد. توبه آثار اخروي از جمله: محبوب شدن نزد خدا، بخشش گناهان، تبديل سييات به حسنات و رستگاري ابدي را شامل مي شود و آثار دنيوي از جمله: طول عمر، بازيابي شخصيت، نهان سازي و اخفاي جرايم و سقوط مجازات و غيره را دارد. از مصاديق توبه در قرآن مي توان به ذكر، اقرار و اعتراف به گناه و اشتباه اشاره كرد. نوشتار حاضر به معني توبه، آثار و مشتقات و نيز فلسفه آن از ديدگاه قرآن و سنت مي‌پردازد.

Penitence including returning with regret to God and avoiding from sin and firm purpose on returning to that and quieting for forgiveness from God and try and tempt for recoupment the past. There are 28 words in Qur’an that are synonyms, related words and derivatives for this word and there are many Hadith for this issue that except the special importance of that is a chance that given to sinner to become regret from his/her behavior and go to the path of reformation. Penitence (Toubah) has hereafter traces such as: becoming amiability for God, forgiveness for sins, transformation of sins to good deeds that has eternity salvation, and [penitence] has worldly traces: longevity, detection personality, hiding and covert crimes and falling punishments and est.