پاسخ به مسيله اگزيستانسي شر در الهيات مسيحي

The Existential Problem of Evil and its Responses in Christian Theology

اگر از پارادايم عقلي بيرون بياييم و به پارادايم عاطفي و هيجاني نزديك شويم مسيله شر، نه از نوع منطقي (مسيله منطقي شر) يا فلسفي (مسيله قرينه‌اي شر)، بلكه از نوع عاطفي و اگزيستانسي خواهد بود؛ صورت ساده اين مسيله اين است كه رابطه با خدا، بيش‌تر از هر رابطه شخصي ديگر نيازمند اعتماد، امنيت، رضايت خاطر، آرامش، و اميد است. اما انسان با مشاهده شر گزاف در زندگي خود از نظر رواني قادر نيست به رابطه عاشقانه خود با خدا و پرستش وي ادامه دهد. عواطف او از خدا رنجيده است و دچار حس غيبت، سكوت، و بي‌توجهي خدا شده است. در اين حالت پاسخ‌هاي منطقي (دفاعيه‌ها) و فلسفي (تيوديسه‌ها) كه به مسيله شر داده مي‌شوند، نامربوط و ناكارامد هستند. انسان در اين فضاي عاطفي، به جاي نياز به رفع ناسازگاري خدا و شر يا استدلال براي توجيه شر، نيازمند التيام قلب و ترميم رابطه با خداست. در اين فضاست كه يكي از راه‌حل‌هاي مسيله او مي‌تواند معنابخشي به رنج باشد. معناداري رنج خواهد توانست به رابطه او با خدا از نو معنا ببخشد و ايمان او را حفظ كند. در اين مقاله به معرفي و تحليل معاني رنج، كه الهي‌دانان بر اساس كتاب مقدس مسيحي در پاسخ به مسيله اگزيستانسي شر يافته‌اند، مي‌پردازيم.

If we leave rational paradigm of thought and go into emotional one, the problem of evil is not logical or philosophical anymore, but it is existential. The simple form of this problem is that the relationship with God, which is above all relations, needs trust, safety, and satisfaction. But the problem is that the people who are suffering are not psychologically able to continue loving and worshiping God. They are not satisfied with God and feel that they are the victims of Godʹs silence and absence. Logical answers (defenses) and philosophical answers (Theodicy) are totally irrelevant and don’t work at all. Man in this situation doesn’t need reason or argument but meaning. The meaning of suffering can gives his relation with God meaning again. In this paper we review some meanings of suffering which Christian theologian find to solve the existential problem of evil.